Tętnica łącząca przednia

Tętnica łącząca przednia (łac. arteria communicans anterior) – w anatomii człowieka tętnica łącząca dwie (prawą i lewą) tętnice przednie mózgu. Topograficznie znajduje się ona w dole przednim czaszki, do przodu i ku górze od skrzyżowania wzrokowego, u wejścia do szczeliny podłużnej mózgu^[1][2][3].

Jest to naczynie krótkie, o długości przeciętnie około 4 mm i dużej zmienności osobniczej – u wielu ludzi stwierdza się brak tętnicy łączącej przedniej. Może być ona też tak krótka, że tętnice przednie mózgu praktycznie stykają się ze sobą^[1]. Niewykształcenie się tętnicy łączącej przedniej najczęściej nie daje objawów klinicznych i jest wykrywane przypadkowo. Tętnica łącząca przednia wchodzi w skład koła tętniczego mózgu i w razie jej braku koło to traci swą ciągłość.

Kliniczne znaczenie tętnicy łączącej przedniej przejawia się natomiast w tym, że jest ona najczęstszym miejscem lokalizacji tętniaków tętnic mózgowych (30% wszystkich tętniaków wewnątrzczaszkowych^[4]), których pęknięcie jest najczęstszą przyczyną krwotoku podpajęczynówkowego^[5]. Czasami taki tętniak może osiągnąć znaczne rozmiary i poprzez ucisk na sąsiednie struktury mózgowia jeszcze przed pęknięciem wywoływać bóle głowy oraz inne objawy, takie jak:

• niedowidzenie połowicze dwuskroniowe (spowodowane uciskiem na skrzyżowanie wzrokowe)^[6]
• objawy uszkodzenia płata czołowego, jak np. zaburzenia mowy, niedowład połowiczy^[7], objawy psychopatologiczne, np. konfabulacje^[8].