Granice starożytnej Ziemi Obiecanej zostały zakreślone w Biblii w Księdze Wyjścia 23:31, Księdze Liczb 34:1-12 i Jozuego 1:4. Przez wieki obszar ten niektórzy zwali Palestyną od łacińskiej nazwy Palaestina i greckiejPalaistíne. Tę ostatnią zaczerpnięto z hebrajskiegoPelészet. W Starym Testamencie wyraz ów tłumaczony jest na Filistea i odnosi się tylko do ziemi Filistynów, będących wrogami ludu Bożego. Bóg obiecał tę ziemię Abrahamowi i jego potomkom. Krainę tę uważano za dziedzictwo i dar Boga, bezpieczne i spokojne życie w Ziemi Obiecanej było Łaską od Boga. Starotestamentalna obietnica Ziemi Obiecanej została przeniesiona przez Jezusa na inną płaszczyznę – Królestwa Ojca.
Kraina ta odznacza się niezwykłym zróżnicowaniem środowiska geograficznego – na tym małym skrawku ziemi znajdują się najróżniejsze formy terenu i osobliwości spotykane na całym globie.
Obszar
Zgodnie z granicami wyznaczonymi przez Boga a opisanymi w Ks. Liczb, ziemię obiecaną Izraelowi stanowił wąski pas terenu. Długość jej mierzona z północy na południe, wynosiła niecałe 500 kilometrów, a przeciętna szerokość około 60 kilometrów. Cały ten obszar Izraelici zdobyli dopiero za panowania Dawida i Salomona, którzy podporządkowali sobie wiele zamieszkujących go ludów. Teren rzeczywiście zasiedlony przez Izraelitów ciągnął się od Dan do Be'er Szewy (jak go często opisywano) – z północy na południe jakieś 240 kilometrów (1 Krl 4:25). W poprzek kraju odległość od góry Karmel do Morza Galilejskiego wynosi około 50 kilometrów, a na południowy zachód – od Gazy do Morza Martwego jest ponad 80 kilometrów. Zamieszkany teren na zachód od Jordanu miał zaledwie 15 000 kilometrów kwadratowych. Jednakże Izraelici osiedlili się też po wschodniej stronie Jordanu (pierwotnie nie objętej obiecanymi granicami), toteż całe zajęte przez nich terytorium miało w sumie blisko 26 000 kilometrów kwadratowych.
Podział Ziemi Obiecanej
Rejony geograficzne:
A. Wybrzeże Morza Wielkiego (Joz 15:12}
B. Równiny na zachód od Jordanu