Antieuropeizam ili antievropejstvo je izraz koji u svom najširem značenju označava mržnju, antipatiju i nesklonost prema Evropi, evropskoj kulturi i Evropljanima općenito. Ponekad se za njega koristi i izraz eurofobija, a prvenstveno se odnosi na fenomene vezane uz područja izvan Evrope kao što su Azija, Afrika, Oceanija i Amerike, a ponekad i rubna područja koja se iz geografskih i kulturnih razloga ne smatraju dijelom "pravom Evropom" (Britanski Otoci, Skandinavija, Balkan). Antieuropejstvo se u modernom političkom diskursu često poistovjećuje sa euroskepticizmom, iako je riječ o specifičnom fenomenu.
Prvi fenomeni koji bi se mogli okarakterizirati kao antievropejstvo datiraju iz ranog srednjeg vijeka, odnosno pojave islama i arapskih osvajanja koji su preostala kršćanska područja Evrope učinila zasebnom cjelinom u odnosu na ostatak svijeta. Uz predrasude temeljene na religijskim razlikama, odnosno stav o Evropljanima kao nevjernicima, među muslimanima Azije i Afrike se na Evropljane gledalo i kao na "primitivce", čemu je doprinijelo zaostajanje evropske kulture i tehnologije, odnosno evidentno siromaštvo u odnosu na tadašnji daleko bogatiji islamski svijet; antievropskim osjećajima među muslimanima su, pak, od početka 2. milenijuma doprinijeli i krstaški ratovi koji su stvorili reputaciju Evropljana kao "barbara". U ostalim dijelovima svijeta se antieuropeizam javlja od 16. vijeka kao ksenofobna reakcija na misionare, trgovce i osvajače koji su za vrijeme i nakon Doba otkrića provodili evropsku kolonizaciju novootkrivenih kontinenata i područja.
U 20. vijeku, pogotovo nakon procesa dekolonizacije u zemljama Trećeg svijeta, antieuropeizam se često odlikuje kroz radikalno odbacivanje zapadne kulture, etničko čišćenje i progone potomaka evropskih doseljenika, a u nekim slučajevima čak i dostignuća evropskih tehnologija. Jedan od blažih primjera predstavlja Iran gdje je nakon islamske revolucije odbačeno nošenje "evropske" kravate kao simbola prevladane potčinjenosti Zapadu.
Poseban oblik antieuropeizma se razvio čak i među potomcima evropskih doseljenika, odnosno zemljama koje su nastale kao evropske kolonije. Tamo se na Evropu gleda kao "degeneriranu", "iskvarenu" i "dekadentnu", odnosno smatra se kako su se Evropa odrekla zapadnih vrijednosti, a Evropljani postali "slabići" nasuprot potomaka kolonista koji su te vrijednosti očuvale. Taj je stav možda najviše karakterističan za SAD, a posebno je došao do izražaja neposredno pred i na početku rata u Iraku kada je protivljenje ratu od strane vodećih evropskih država kao Njemačka i Francuska postalo povodom za provalu negativnih stereotipa u američkoj javnosti, obično vezanih uz pojam Stara Evropa.
