Bitka na Bijeloj gori

Bitka na Biloj hori
Deo Tridesetogodišnjeg rata
Vrijeme: 8. novembar 1620 Mjesto: Bílá Hora kraj Praga, Kraljevina Češka 50°04′42″N 14°19′10″E / 50.07833°N 14.31944°E / 50.07833; 14.31944 Rezultat: pobjeda katolika posljedice: slom Češkog ustanka povratak habsburške vlasti nad Češkom pogubljenje na Starom gradskom trgu prisilno pokatoličenje Čeha i iskorjenjivanje protestantizma u Češkoj
Sukobljene strane
Kraljevina Češka Elektorat Falačka	Sveto Rimsko Carstvo Katolička liga Špansko Carstvo
Komandanti i vođe
Jindřich Matyáš Thurn Christian od Anhalta	Johann Tserclaes, grof od Tillyja Charles de Longueval, grof od Bucquoya
Snaga
20.000-30.000 ljudi: (uglavnom najamnici iz Češke, njemačkih zemalja, mađarskih i austrijskih saveznika)	27.000 ljudi: (iz Carstva, Katoličke lige, vojnici iz Španije, Španske Nizozemske i poljske Lisowczycy)
Žrtve i gubici
4.000 mrtvih i ranjenih[1]	700 mrtvih ili ranjenih[1]

Bitka kod Bile hore (Bele gore), odnosno Bitka na Beloj gori odigrala se 8. novembra 1620. i predstavlja prvu veliku, udejno i odlučujuću, bitku Tridestogodišnjeg rata. Kombinovane carske i katoličke snage nanele su težak poraz vojsci čeških protestanata i plaćenika. Ta bitka je predstavljala kraj češke faze Tridesetogodišnjeg rata.

U početku se pobuna protestanata u Češkoj odlično širila. Uspeli su izaći iz političke izolacije izborom Fridriha V Palatinskog za kralja Češke (Bohemije). Kada je Maksimilijan I Bavarski regrupirao snage Katoličkog saveza protestanti su se našli u nevoljama. Vojsku Katoličkog saveza je predvodio Johan Cerklas Tili. Carska i katolička vojska su krenule prema Pragu da uguše pobunu.

Češki komandant Hristijan Anhalt je sakupio svoju vojsku i pripremio je na obroncima brda Bile Hore, blokirajući prolaz prema Pragu. Vojska je zauzela dobru obrambenu poziciju. Na desnom boku je bio zamak, a na levom je bio potok i bara.

Prema nekim izveštajima jedan katolički monah je pokazao katoličkoj vojsci svetogrđe koje su navodno protestanti napravili prema slici Device Marije. Time je katolička vojska dobila podstrek za borbu.

General Tili je dobro osmotrio neprijateljske položaje i poslao je svoje dobro trenirane vojnike preko mosta da pređu potok. Za samo dva sata teške borbe oni su se probili kroz protestantski centar, što je odlučilo bitku.

Pošto je češka vojska bila potučena general Tili ulazi u Prag i potpuno slama pobunu. Kralj Fridrih V Palatinski je bio prinuđen da pobegne iz zemlje. Na praškom starogradskom trgu smaknuto je 27 plemića, vođa pobune. Osim toga tu je pobijen veliki broj običnog sveta, koji je učestvovao u pobuni.

Sloboda vere u Češkoj (Bohemiji) je ukinuta, a protestanti su pobegli ili su bili proterani, ako nisu hteli da pređu na katoličku veru. Španska vojska je zauzela Rajnski Palatinat u Nemačkoj, koji je prethodno pripadao Fridrihu V Palatinskom. Kada je izgledalo da će protestantizam biti pregažen, u sukob ulazi Danska.

Bitka na Bijeloj gori na Wikimedijinoj ostavi