Giuseppe Amico (1890 - † 1943.) je bio italijanski general, zapovednik divizije Marche na jugoslovenskom ratištu u drugom svetskom ratu.
Biografija
Rodom iz Capue, karijeru je otpočeo 1909. upisavši se na Vojnu akademiju u Torinu. Iz Prvog svetskog rata, gdje je služio u artiljerijskim i konjičkim jedinicama, izašao je sa činom majora. 1921. je završio Ratnu školu, a posle je učestvovao u misiji određivanja granice albanske granice.
Španski građanski rat
Godine 1937. je poslan u Španiju kao deo "dobrovoljačke" divizije "Littorio" koja je pomagala pobunjenike u građanskom ratu; u njoj je komandovao artiljerijskim pukom u činu pukovnika.
1939. godine je unapređen u brigadnog generala, a posle ulaska Italije u rat je u novembru 1940. godine imenovan komandantom 64. pešadijske divizije Catanzaro u Libiji. Njegova je divizija teško stradala u britanskoj ofanzivi krajem godine, pri čemu je sam Amico jedva izbegao zarobljavanje.
Drugi svetski rat u Jugoslaviji
Na prostor bivše Jugoslavije je poslan posle završetka aprilskog rata, odnosno u julu 1941. godine, kada je dobio komandu nad divizijom Marche sa sedištem u Dubrovniku, koji je u to vreme formalno pripadao novouspostavljenoj NDH. Tamo je pokušao zaustaviti ustaške progone Jevreja, zbog čega je stekao neprijateljstvo kako vlasti NDH, tako i svojih nemačkih saveznika.
Početkom 1943. godine, kao italijanski zapovednik, učestvovao je u borbama na Neretvi protiv partizana. Kao nadležan za pomoćne italijanske jedinice MVAC, 21. februara general Đuzepe Amiko je izdao naređenje o opštem četničkom napadu na partizane:
Odredio sam dan 23 februar kao početak ofanzivne akcije koja će se izvoditi s obje strane doline Neretve i to: sa grupom od 1500 M.V.A.C. i jednim bataljonom pješadije istočno; i sa oko 1800 M.V.A.C., prvim ešelonima Crnogoraca i pokretnom grupom »Scotti« od tri bataljona, zapadno od rijeke.[1]
– Dnevni izvještaj Komande italijanskog Šestog armijskog korpusa od 21 februara 1943 god. o borbama protiv jedinica NOV u Hercegovini
Posle kapitulacije Italije u septembru 1943. godine je pokušao zaustaviti nemačku okupaciju Dubrovnika. Prilikom pregovora sa predstavnicima 7. SS divizije Prinz Eugen je na prevaru zarobljen 9. septembra, te strijeljan[2] četiri dana kasnije.
Povezano
Izvori
Vanjske veze
