Ovaj članak zahtijeva sređivanje kako bi ispunio Wikipedijine standarde kvaliteta. Pomozite u njegovom poboljšanju tako što ćete ga urediti.
Bista Jovana Apostolovića ispred zgrade Pasterovog zavoda u Novom Sadu
Jovan Apostolović (Budim, 1731 - Novi Sad, 1770) je bio prvi srpski diplomirani doktor medicinskih nauka. On je bio prvi srpski lekar sa diplomom Univerziteta u Berlinu1759. godine.
Rođen je oko 1731. u Budimu (tadašnja Austrijska carevina). Njegov deda Dima, doselio se iz Soluna (Grk ili Cincarin), bavio se sapundzijskim zanatom, postao imućan i ugledan građanin, biran za predsednika budimske opštine. Istim zanatom nastavio je da se bavi i njegov otac, kao imućan i ugledan čovek.
Jovan je, posle osnovnog obrazovanja u rodnom mestu, završio protestantsko-evangelijsku gimnaziju, zvanu "Licej", u Požunu; upisao se na Medicinski fakultet u nemačkom gradu Haleu, koji je u to vreme bio cenjen univerzitetski centar u Evropi, na kome je predavao filozof i osnivač pokreta prosvećenosti Kristijan Volf, kao i dvojica najistaknutijih tadašnjih nemačkih lekara, profesori Fridrih Hofman i Ernest Štal. Posle odlično završenih studija, odbranio je 1757. na latinskom jeziku napisanu disertaciju Modum ljuo affectus animi in corpus humanum aljunt generatim (Kako osećanja deluju na ljudsko telo), koja po nekim stručnim mišljenjima predstavlja prvu raspravu o stresu u istoriji medicine. U predgovoru disertacije, koja je objavljena iste godine u Jeni, naveo je da je on "možda prvi i jedini iz slavnog srpskog naroda koji je svoj duh poklonio medicinskoj nauci", rekavši: "Možda će moj rod slavan zbog svoje sudbine i oružja postati slavan takođe i zbog svoje književnosti i naukom koja doprinosi telesnom i duševnom zdravlju. A možda će početi da se prosvećuje i tako bori, ne mačem, nego kako se kaže umetnošću za dobro svoje slatke domovine. "
Po povratku sa studija, prvih godinu-dve je obavljao privatnu praksu u Budimu. Potom se 1759. preselio u Novi Sad, gde je takođe imao privatnu praksu. Kada se posle nekoliko godina pojavila opasnost od proširenja epidemije kuge, opštinsko veće ga je postavilo za gradskog lekara, ali su mu posle dve i po godine otkazali službu. Nastavio je sa privatnom praksom. Poživevši samo 35-40 godina, umro je oko 1770. pretpostavlja se od tuberkuloze, u Novom Sadu.
