Pavle Strugar (Peć, Kosovo, Kraljevina Jugoslavija, 13.7. 1933. - 12.12.2018. Beograd), je bivši general JNA koji je proglašen krivim za ratne zločine na Međunarodnom krivičnom sudu za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) zbog svoje uloge tijekom opsade Dubrovnika.
Biografija
Rođen je 13. jula 1933. u Peći na današnjem Kosovu. Diplomirao je na Vojnoj akademiji kopnene vojske 1952. godine, a nakon toga je obavljao razne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji u Socijalističkoj Republici Sloveniji i Socijalističkoj Republici Srbiji. Kasnije je unapređen u čin general-majora i imenovan za komandanta Vojne akademije kopnene vojske.[1]
Godine 1989. postao je komandant snaga Teritorijalne odbrane u Socijalističkoj Republici Crnoj Gori. U decembru 1989. unapređen je u
čin general-pukovnika.
Opsada Dubrovnika
U oktobru 1991. imenovan je za komandanta 2.
operativne grupe, koju je JNA oformila da bi vodila vojnu kampanju na
području Dubrovnika u Republici Hrvatskoj.[1] Kao komandant 2. operativne grupe JNA, oformljene radi vođenja dubrovačke kampanje, Strugar je vršio i de jure i de facto vlast nad snagama pod svojom komandom.[1]
Napadu sa kopna prethodila je pomorska blokada Jugoslovenske ratne mornarice, a bio je propraćen bombardovanjem saobraćajnica i elektro-instalacija. JNA je osvojila teritoriju jugoistočno i severozapadno od grada Dubrovnika i praktično zatvorila obruč oko grada. Tokom napada na Dubrovnik od 23. oktobra 1991. do zaključno 6. 12. 1991. godine, na područje Starog grada pale su stotine granata koje su ispalile snage JNA. Opsada je završila početkom 1992. porazom JNA koja se povukla sa Dubrovnika. Strugar je otišao u mirovinu 1993.[1]
Suđenje u Haagu
MKSJ je za Dubrovnik 2001. podigao optužnicu protiv Strugara, Miodraga Jokića, Vladimira Kovačevića i Milana Zeca. Strugar se dobrovoljno predao i izjasnio da "nije kriv". 2005. osuđen za napade na civile, uništavanje ili hotimično nanošenje štete ustanovama namenjenim religiji, dobrotvornim svrhama i obrazovanju, umetnosti i nauci, istorijskim spomenicima i umetničkim i naučnim delima, pustošenje koje nije opravdano vojnom nuždom, protivpravne napade na civilne objekte. Međutim, presuda mu se ograničila samo za napade 6.12. 1991.[2] Dobio je 8 godina zatvora.[3]
Zbog narušenog zdravlja, pušten je iz zatvora 2009.[4]
Reference
Vanjske poveznice