Iako su u većem delu antičkog doba stanovnici teritorije današnje Srbije uglavnom bili pagani, deo područja današnje Srbije oko Sirmijuma i Singidunuma je predstavljao jedan od ranih centara širenja hrišćanstva u Rimskom carstvu.
Pravoslavlje je dominantno na većem delu teritorije Srbije, izuzimajući najveći deo područja Kosova i Metohije, kao i nekoliko opština i gradova u Sandžaku, na jugu Srbije ili u delu Vojvodine. Pravoslavlje je dominantno i u većini velikih gradova Srbije, izuzimajući Suboticu u kojoj su većina stanovnika katolici, Novi Pazar u kome su većina stanovnika muslimani, kao i veće gradove Kosova i Metohije u kojima dominira islam.
Protestanti čine apsolutnu većinu stanovništva u opštini Bački Petrovac, kao i relativnu većinu u opštini Kovačica. Najbrojnija etnička grupa u ovim opštinama su Slovaci, koji su na području Srbije uglavnom protestanti, za razliku od većine Slovaka u Slovačkoj, koji su uglavnom katolici. U protestantske vernike u Srbiji spada i deo drugih etničkih grupa, pre svega Srba, Mađara i Nemaca. Pored Bačkog Petrovca i Kovačice, značajan broj protestanata živi i u Novom Sadu i Staroj Pazovi (u kojima većinu stanovništva čine pravoslavni hrišćani).[3] I dok su u Bačkom Petrovcu, Kovačici i Staroj Pazovi vernici protestantske denominacije uglavnom Slovaci, pripadnici Slovačke evangeličke crkve, u Novom Sadu se nalazi i nekoliko protestantskih crkava, u kojima se službe uglavnom obavljaju na srpskom jeziku. Protestantizam (uglavnom u formi nazarenstva) je počeo da se širi među Srbima u Vojvodini u 19. veku. Iako procenat protestanata među Srbima nije veliki, ovo je jedina verska forma izuzev pravoslavlja, koja je danas značajno zastupljena u srpskom narodu.