![]()
Za ostala značenja, vidi The Greatest Story Ever Told (razvrstavanje).
The Greatest Story Ever Told (sh. Najveća priča ikada ispričana) je američki historijski film snimljen 1965. godine u režiji Georgea Stevensa, poznat kao jedan od najskupljih, najspektakularnijih i najambicioznijih filmova svog vremena, ali i po tome što se smatra posljednjim biblijskim spektaklom nastalim u klasičnom Hollywoodu.
Film se temeljio na istoimenoj američkoj radio-seriji koja se bavila životom Isusa od rođenja do njegove smrti, odnosno njenoj novelizaciji u obliku knjige Fultona Ourslera. Prava na njenu ekranizaciju je otkupio Daryl F. Zanuck, šef studija 20th Century Fox, ali projekt nije pokrenut sve dok za to 1958. godine nije doznao Stevens, koji je za Fox bio ekranizirao Dnevnik Anne Frank. Stevens je uspio nagovoriti Zanucka da pokrene projekt, koga je sam Stevens također producirao. U film su uloženi ogromna sredstva, koja su se odrazila ne samo kroz raskošne setove i hiljade statista, nego i korištenje tehnike Cinerama koja je filmu trebala dati epski karakter. Stevens je angažirao veliki broj popularnih glumačkih zvijezda u malim ili cameo ulogama, pa je tako John Wayne tumačio lik rimskog centuriona. Lik Isusa je, pak, povjerio Maxu von Sydowu, švedskom glumcu koji je tada bio poznat isključivo po crno-bijelim Bergmanovim art filmovima, te se nije smatrao međunarodnom zvijezdom; Stevens je držao da bi tradicionalna zvijezda u toj ulozi predstavljala smetnju.
Produkciju su od samog početka mučili problemi tehničke i finacijske prirode; Fox je, zbog vlastitih nevolja sa Cleopatrom ispao iz projekta, pa je morao uskočiti MGM. Setovi su u nekoliko navrata bili uništavani poplavama i vremenskim neprilikama. Zbog svega toga je budžet narastao na basnoslovnih 21 milon US$, što je učinilo dotada drugim najskupljim filmom u historiji (iza Cleopatre).
Kada se film konačno pojavio pred publikom, doživio je mlake kritike. One su se prije svega odnosile na monotonost radnje, ali i neujednačenu glumu, pri čemu je Charlton Heston u ulozi Ivana Krstitelja bio jedan od rijetkih koji je dobio pohvale. Film je imao dobru gledanost, ali nedovoljnu da pokrije troškove. Zbog toga se smetrao jednim od najvećih financijskih neuspjeha tadašnjeg Hollywooda, te je u mnogo čemu označio kraj karijere Georgea Stevensa. Veliki hollywoodski studiji nakon toga gotovo pola vijeka - sve do Noah 2013. godine - više nisu usudili producirati ambicioznije filmove sa radnjom temeljenom na Bibliji.
Izvori
Vanjske veye
|
|---|
| 1930-e | |
|---|
| 1940-e | |
|---|
| 1950-e | |
|---|
| 1960-e | |
|---|
| 1970-e | |
|---|
