Buddha (Sangsekerta: बुद्ध hartina anu saradar atawa anu nepi kana pangcerahan pituin, tina kecap Sangsekerta: "Budh" anu maknana pikeun mikanyaho) nyaéta gelar pikeun pribadi anu sadrah kana poténsi maranéhna sagemblengna pikeun ngamajukeun diri jeung ngamekarkeun kasadaranna. Dina pamakéan saheulaanan mah sok dipaké pikeun ngarujuk Siddharta Gautama, guru ageman sarta pangadeg Agama Buddha (dianggap "Buddha nu kiwari"). Dina pamakéan séjén mah mangrupa tarikan sarta conto pikeun manusa anu geus éling.
Pangagem Buddha henteu nganggap Siddharta Gautama minangka sang hyang Buddha munggaran atawa pamungkas. Sacara téknis, Buddha téh saha baé anu manggihan Dharma atawa Dhamma (anu maksudna: Kahadéan; perkara anu sabenerna, akal budi, karuwed jalma, jeung jalan bener kana kabébasan liwat Kasadaran, datang sabérés karma anu hadé (tujuan) dilanggengkeun saimbang jeung sakabéh tarékah goréng téh kudu dipiceun. Pamarengan nirwana (nibbana) di antara katilu jenis Buddha nyaéta sarupa, tapi Samma-Sambuddha leuwih nekenkeun kana kualitas jeung usaha tinimbang jeung dua lianna. Tilu jenis golongan Buddha téh nyaéta:
Samma-Sambuddha anu meunang kasadaran sagemblengna tanpa guru, ngan ku usahana sorangan
Pacceka-Buddha atawa Pratyeka-Buddha anu nyrurup Samma-Sambuddha, tapi rajeun cindeten sarta neundeun pamarengan Dharmana dina dirina sorangan
Savaka-Buddha anu mangrupa Arahat (panutur kasadaran), tapi marengan undak kasadaran jeung ngadédéngékeun Dhamma.
