İnsülin şok terapisi veya insülin koma terapisi, hastalarda günlük koma oluşturmak için birkaç hafta boyunca tekrar tekrar yüksek dozda insülin enjekte edildiği bir psikiyatrik tedavi biçimiydi.[1] 1927'de Avusturyalı-Amerikalı psikiyatrist Manfred Sakel tarafından bulundu ve 1940'larda ve 1950'lerde, özellikle şizofreni hastalığı için yaygın olarak kullanıldı, 1960'larda kullanımı azalmaya başladı ve yerini nöroleptik ilaçlar aldı.[2]
Etkileri
Birkaç psikiyatr (Sakel dahil), şizofreni tedavisinde insülin şok tedavisi için %80'in üzerinde başarı oranları olduğunu iddia etti.[3] İnsülin şok terapi tekniğini kullanan birkaç kişi remisyona girecek olan hastalarda yalnızca remisyonu hızlandırdığını iddia etti. O zamanlar teknik ile ilgili olumlu görüşler kadar olumsuz görüşler de mevcuttu.[4][5]
Şarkıcı-söz yazarı Townes Van Zandt'ın, madde bağımlılığı ve depresyon yaşamadan önce bipolar bozukluk için kendisine uygulanan bu tedavi nedeniyle hafızasının çoğunu uzun süreli olarak kaybettiğini söylemiştir.
^MJ Sakel (1956) The classical Sakel shock treatment: a reappraisal. In F. Marti-Ibanez et al. (eds.) The great physiodynamic therapies in psychiatry: an historical reappraisal. New York: 13-75.
^Mayer-Gross W (1950). "Insulin coma therapy of schizophrenia: some critical remarks on Dr Sakel's report". Journal of Mental Science. 96: 132-135.