Antik Mısır'da ruh kavramı

Antik Mısırlılar, bir ruhun (kꜣ veya bꜣ; Mısırca Telaffuz: Ka veya Ba) birçok parçadan oluştuğuna inanıyorlardı. Ruhun bu bileşenlerine ek olarak, insan vücudu da bu kavramla ilişkili olmuştur. (ḥꜥw: "bedensel parçaların toplamını" anlamına gelir).

Antik Mısır'ın yaratılış efsanelerine göre, tanrı Atum, kendi büyüsünü (ḥkꜣ) kullanarak dünyayı kaostan yaratmıştır.^[1] Büyü ile yaratıldığından ötürü, Mısırlılar dünyanın büyüyle iç içe olduğuna ve üzerinde yaşayan her şeyin bu büyüden oluştuğuna inanıyorlardı. İnsanlar yaratıldığında, bu büyünün insanların ruhu şeklini aldığına ve her insanın içinde ve etrafında bulunan ruhtan kaynaklı sonsuz bir güç olduğuna da inanılmıştır.

Ruhun parçaları, Eski Krallıktan Yeni Krallığa ve bir hanedandan diğerine, beş parça ve daha fazla olduğuna inanılacak şekilde değişiklik göstermiştir.

Antik Mısır cenaze metinlerinin çoğu, ruhun birçok parçasına gönderme yaparlar: ẖt (Orta Mısırca: /ˈçuːwaʔ/, Koptik: ϩⲏ) "fiziksel beden", s "manevi beden", rn (/ ɾin /, Koptik: ⲣⲁⲛ veya ⲗⲉⲛ) "isim, kimlik", bꜣ "kişilik", kꜣ (/kuʔ/, Eski Mısırca: /kuʀ/) "çift", jb (/jib/, Koptik: ⲉⲡ) "kalp", šwt "gölge", sḫm (/saːχam/) “güç, şekil” ve ꜣḫ (kişinin öbür dünyaya geçişini başarıyla tamamlamış olan kombine ruhları).^[2] Manchester Üniversitesi'nde bir Mısırbilimci olan Rosalie David, ruhun birçok yönünü şöyle açıklamıştır:

Mısırlılar, muhtemelen Eski Krallık'ta erken dönemlerde gelişen bir inanış olan insan kişiliğinin birçok yönü olduğunu düşünüyorlardı. Hayatta, kişi tam bir varlıktı, ancak erdemli bir yaşam sürdüyse, bir sonraki dünyada kullanılabilecek çok çeşitli formlara da erişebilirdi. Bazı durumlarda, bu formlar, ölen kişinin destek olmak istediklerine veya alternatif olarak düşmanlarından intikam almalarına yardımcı olmak için kullanılabilirdi.^[3]