Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Diktatör

Genellikle totaliter rejimleri yönetmekle suçlanan bazı diktatörler: Yukarıdan aşağıya ve soldan sağa doğru; Sovyetler Birliği Komünist Partisi Genel Başkanı Josef Stalin, Nazi Almanyası Führeri Adolf Hitler, Şili Cunta Hükümeti Başkanı Augusto Pinochet, Çin Komünist Partisi Başkanı Mao Zedong, İtalyan Sosyal Cumhuriyeti Ducesi Benito Mussolini ve Kuzey Kore ebedi lideri Kim İl-sung

Diktatör, mutlak güce sahip olan bir siyasi liderdir. Bir diktatörlük ise bir diktatör veya küçük bir zümrenin yönettiği bir devlettir.[1] Kelime, Roma Senatosu tarafından cumhuriyetin acil durumlarda yönetimi için seçilen bir Roma diktatörü unvanının kökeninden gelmektedir.[1]

Tiran terimi gibi ve otokrat terimi gibi, diktatör terimi de yalnızca baskıcı yönetim biçimleri için kullanılmaya başlandı. Modern kullanımda diktatör terimi genellikle olağanüstü bir miktarda kişisel güce sahip olan bir lideri tanımlamak için kullanılır. Diktatörlükler genellikle aşağıdakilerle karakterize edilir: seçimlerin ve sivil özgürlüklerin askıya alınması; olağanüstü hal ilanı; kararname ile yönetim; siyasi muhaliflerin baskı altına alınması; hukukun üstünlüğü prosedürlerine uymama; liderin etrafında şekillenen bir kişilik kültünün varlığı. Diktatörlükler genellikle tek parti veya baskın parti devletleridir.[2][3]

Tek parti veya baskın parti devletleri ve kişisel yönetim altındaki sivil hükûmetler gibi farklı türdeki rejimlerde iktidara gelen çeşitli liderler, diktatör olarak tanımlanmıştır.

Jül Sezar, kendisini ömür boyu diktatör yapmıştır.

Tanım

Ana madde: Roma diktatörü

Diktatör kelimesi, Latincede "dictātor" kelimesinden türetilmiştir. Bu kelime, "dictare" (diktat kelimesinin kökü) fiilinin ajan ismi olan "dictāt-" (dictāre fiilinin geçmiş zaman kökü) ile "-or" (işaretleyici ek) ekinin birleşmesiyle oluşmuştur.[4] Latincede kullanıldığı şekliyle, bir diktatör Roma Cumhuriyeti'nde geçici olarak mutlak güce sahip olan bir yargıçtı. Genellikle diktatörlük rejiminde, ülkenin lideri diktatör unvanıyla tanımlanır; ancak, resmi unvanları daha çok lider gibi bir tanıma benzeyebilir.

Başlangıçta Roma Cumhuriyeti ve Etrüsk kültüründe acil durumda yapılan bir yasal atama olan Diktatör terimi, şu anda sahip olduğu olumsuz anlamı taşımamaktaydı. Bir Diktatör, sınırlı bir süre için tek başına yetki verilen bir magistrattı. Görev süresi sonunda, Diktatörün yetkisi normale döner ve Konsüler yönetim yeniden devralınır, ancak tüm diktatörler güç paylaşımına geri dönmeyi kabul etmemiştir.[kaynak belirtilmeli]

Terim, Cornelius Sulla'nın iç savaşı takiben diktatörlüğe yükselmesiyle modern olumsuz anlamını almaya başladı. Sulla, Roma'da bir yüzyıldan fazla bir süre boyunca (resmen kaldırıldığı süre boyunca) ilk Diktatör olarak kendini ilan ederek, Senato onayına ve zaman sınırlamasına ihtiyaç duymadan işleri yürütmüştü. Büyük bir anayasal krizi önlemek için yaklaşık bir yıl sonra görevinden istifa etti ve birkaç yıl sonra öldü. Julius Caesar, Sulla'nın örneğini 49 yılında takip etti ve Şubat 44 yılında "Sonsuza dek Diktatör" olarak ilan edildi, resmen gücündeki herhangi bir sınırlamayı kaldırarak, iktidarını sonraki ayın suikastına kadar korudu.

Sezar'ın suikastının ardından, varisi Augustus'a diktatör unvanı teklif edildi, ancak o bunu reddetti. Daha sonra gelen hükümdarlar da diktatör unvanını reddettiler ve diktatör unvanının kullanımı Roma yöneticilerinde bitti.

Terim, Latincede "dictator" olarak gelir ve İngilizcede olduğu gibi aynı anlama sahiptir. Bu kelime, "dico" yani "otorite kullanmak; karar vermek" anlamına gelen "dicto" kelimesinden türemiştir.

Freedom House'un "Freedom in the World 2017" raporuna göre 2016 yılına ait ülke değerlendirmeleri.[5]
  Özgür (86)   Kısıtlı özgürlük (59)   Özgür değil (50)
The Economist tarafından yapılan 2017 "Demokrasi İndeksi"ne göre, farklı kırmızı tonlarında gösterilen ülkeler demokratik olmayan ülkeler olarak kabul edilir ve birçoğu diktatoryal rejimlere sahiptir.[6]
Ekvator Ginesi'nden Teodoro Obiang Nguema Mbasogo, Afrika'nın en uzun süre görev yapan diktatörüdür.[7][8]

Günümüzdeki kullanımı

19. yüzyılın ikinci yarısına kadar, "dictator" teriminin bazen olumlu çağrışımları vardı. Örneğin, 1848 Macar Devrimi sırasında ulusal lider Lajos Kossuth, destekçileri ve eleştirenleri tarafından negatif bir anlam taşımadan sıklıkla "dictator" olarak adlandırılırdı, ancak resmi unvanı regent-president olarak geçiyordu.[9] 1860 yılında Binlerin Seferi sırasında Sicilya'da geçici bir yürütme organı oluştururken, Giuseppe Garibaldi resmi olarak "diktatör" unvanını aldı. Kısa bir süre sonra, 1863 Polonya Ocak Ayaklanması sırasında "diktatör" aynı zamanda dört liderin resmi unvanıydı, ilki Ludwik Mierosławski idi.

Ancak, bu dönemden sonra "diktatör" terimi olumsuz bir anlam kazandı. Genel olarak kullanımda, diktatörlük sıklıkla zalimlik ve baskıyla ilişkilendirilir. Sonuç olarak, politik muhaliflere karşı bir hakaret terimi olarak da kullanılır. Terim ayrıca megalomani ile ilişkilendirilmeye başlamıştır. Birçok diktatör kendileri etrafında bir kişilik kültü oluşturur ve giderek daha abartılı unvanlar ve onurlar kendilerine vermeye başlarlar. Örneğin, İngiltere ordusu teğmeni olan Idi Amin Dada, Uganda'nın Ekim 1962'de İngiltere'den bağımsızlığını kazanmasından sonra kendisini "Muhterem Excellency, Ömür Boyu Devlet Başkanı, Feldmareşal Al Hadji Doctor Idi Amin Dada, VC, DSO, MC, Afrika'da Genel ve Özellikle Uganda'da İngiliz İmparatorluğu'nun Fetheden" şeklinde tanımlamıştır. The Great Dictator adlı filmde, Charlie Chaplin hem Adolf Hitler'i hem de diktatörlük kurumunu alaya almıştır.[A][B][10]

Müşfik diktatörlük

Ana madde: Müşfik diktatörlük

Müşfik diktatörlük, otoriter bir liderin devlet üzerinde mutlak siyasi güce sahip olduğu bir hükûmeti ifade eder, ancak bu liderin halkın genel çıkarını gözeterek bunu yaptığı algısı vardır. Bu, diktatörün kesinlikle zalim bir şekilde algılanan kalıptan ayrılır. İyi niyetli bir diktatör, bazı sivil özgürlüklere veya demokratik karar alma süreçlerine izin verebilir, örneğin halkoylamaları veya sınırlı yetkiye sahip seçilmiş temsilciler aracılığıyla ve genellikle görev süresi sırasında veya sonrasında gerçek bir demokrasiye geçiş için hazırlıklar yaparlar. Bu, bir cumhuriyet biçimi olarak görülebilir. Bu tanımlama, Yunanistan'ın Ioannis Metaxas'ı (1936-41), Türkiye'nin Mustafa Kemal Atatürk'ü (1923-38) ve Singapur'un Lee Kuan Yew'i (1959-90) gibi liderleri tanımlamak için kullanılmıştır.[11][12]

Askeri roller

Bir diktatör ile askeri ilişkilendirme yaygın bir durumdur. Birçok diktatör, askeriyle olan bağlantılarını vurgulamak için büyük çaba sarf eder ve sıklıkla askeri üniforma giyerler. Bazı durumlarda bu tamamen meşru olabilir; örneğin, Francisco Franco İspanya Devlet Başkanı olmadan önce İspanyol Ordusu'nda bir generaldi ve Manuel Noriega resmi olarak Panama Savunma Kuvvetleri'nin komutanıydı. Diğer durumlarda ise bu ilişki sadece bir taklit olabilir.[13]

Kitle manipülasyonu

Bazı diktatörler, Mussolini ve Hitler gibi, kalabalıkları manipüle etme konusunda ustaydı. Diğerleri ise Stalin ve Franco gibi daha sade konuşmacılardı. Genellikle diktatörler insanları ve tüm medyayı kontrol altına alır, muhalefeti sansürler veya yok eder ve günlük olarak kişilik kültü etrafında şekillenen güçlü propaganda yayınları yapar.[14]

Mussolini ve Hitler, kendilerine "Lider" anlamına gelen benzer ve mütevazı unvanlar kullanmışlardır. Mussolini "Il Duce" (Lider) ve Hitler genellikle "der Führer" (Lider) olarak anılırdı, her ikisi de İtalyanca ve Almancada 'Lider' anlamına gelir. Franco da benzer bir unvan olan "El Caudillo" ("Baş", 'şef') unvanını kullanmıştır. Stalin için ise "Çelik Adam" anlamına gelen benimsediği isim, mutlak lider olarak rolüyle özdeşleşmiştir. Mussolini, Hitler ve Franco için mütevazı, geleneksel olmayan unvanların kullanılması, mutlak güçlerini daha da güçlü bir şekilde sergilemiştir, çünkü herhangi bir tarihi meşruiyete dahi ihtiyaç duymamışlardır. Ancak Franco'nun durumunda, "Caudillo" unvanı Latin Amerika ve İspanya'daki siyasi ve askeri figürler için daha uzun bir tarihe sahiptir. Franco, kendisini Caudillo olarak gösteren madeni paralarda veya diğer materyallerde "Tanrı'nın Lütfuyla" ifadesini de kullanırken, Hitler ve Mussolini nadiren bu tür monarşik ilişkilendirilen dil veya imgeleri kullanmışlardır.[15]

Eleştiri

Batı medyasının "diktatör" terimini kullanımı, sol eğilimli Fairness & Accuracy in Reporting (Dürüstlük ve Doğrulukta Adil Olma) örgütü tarafından "Hoşlanmadığımız Hükümet için Kullanılan Bir Kod" olarak eleştirilmiştir. Onlara göre, genellikle otoriter olarak kabul edilebilecek ancak ABD ile müttefik olan liderler, Paul Biya veya Nursultan Nazarbayev gibi, nadiren "diktatör" olarak adlandırılırken, ABD politikasına karşı olan ülkelerin liderleri olan Nicolas Maduro veya Beşar Esad gibi kişilere bu terim çok daha rahat bir şekilde uygulanmaktadır.[16]

Modern kullanım

Giuseppe Garibaldi, 1860'ta kendisini Sicilya'nın diktatörü ilan etti.

Modern otoriter liderler, negatif ve olumsuz çağrışımları nedeniyle genellikle (eğer hiç kullanmıyorlarsa) "diktatör" terimini resmi unvanlarında kullanmazlar, bunun yerine genellikle sadece "başkan" unvanına sahiptirler. Ancak 19. yüzyılda, resmi kullanımı daha yaygındı.[17]

  • Sicilya Diktatörlük Hükûmeti (27 Mayıs - 4 Kasım 1860), Sicilya'yı yönetmek üzere Giuseppe Garibaldi tarafından atanan geçici bir yürütme hükûmetiydi. Hükûmet, Sicilya'nın İtalya Krallığı'na katılımının referandumla onaylanmasıyla sona erdi.[18]
  • Romuald Traugutt, 17 Ekim 1863'ten 10 Nisan 1864'e kadar Polonya'nın Diktatörüydü.[19]
  • Filipinler'de Diktatörlük Hükûmeti (1898-1898), resmi olarak Diktatör unvanını taşıyan Emilio Aguinaldo tarafından yönetilen Filipinler'deki isyancı hükûmetti.[20] Diktatörlük hükûmeti tanımı, Aguinaldo'nun başkan olarak yer aldığı devrimci hükûmet tarafından geçersiz kılınmıştır.

İnsan hakları ihlalleri

Zamanla, diktatörlerin insan haklarını ihlal eden taktikler kullandığı bilinmektedir. Örneğin, Sovyet diktatörü Joseph Stalin döneminde, hükûmet politikalarında gizli polis ve çalışma kampları sistemi olan Gulag uygulanmıştır. Gulag mahkûmlarının çoğu politik mahkûmlar değildi, ancak herhangi bir zamanda kamplarda önemli sayıda politik mahkûm bulunabilir. Sovyet arşivlerinden toplanan verilere göre, Gulag'da ölenlerin sayısı 1.053.829'dur.[21] Sovyet devleti tarafından gerçekleştirilen diğer insan hakları ihlalleri arasında insan deneyleri, psikiyatrinin siyasi bir silah olarak kullanılması ve din özgürlüğünün, toplanma, konuşma ve birlikte hareket etme özgürlüğünün reddedilmesi de bulunmaktadır.[kaynak belirtilmeli] Benzer suçlar, Mao Zedong'un Çin Halk Cumhuriyeti üzerindeki yönetimi sırasında Çin Kültür Devrimi döneminde ve Augusto Pinochet'in Şili'deki cunta döneminde işlendi. Mao, öncelikle kişiliğine bağlı olan gençlik gruplarının kullanımıyla muhalifleri temizlemeyi hedefledi.[22]

Bazı diktatörler, belirli ırklar veya gruplar üzerinde soykırım ile ilişkilendirilmiştir; en dikkate değer ve geniş kapsamlı örnek ise Adolf Hitler'in Onbir milyon insanın, bunlardan altı milyonunun Yahudi olduğu Holokost soykırımıdır.[23] Daha sonra Demokratik Kampuçya'da Genel Sekreter Pol Pot ve politikaları, dört yıllık diktatörlüğü süresince tahmini olarak 7 milyonluk nüfusun 1.7 milyonunu öldürdü.[24] Pol Pot "Kamboçya'nın Hitler'i" ve "bir soykırım tiranı" olarak tanımlanır.[25]

Uluslararası Ceza Mahkemesi, Sudan'ın askeri diktatörü Ömer el-Beşir hakkında, Darfur'daki iddia edilen savaş suçları nedeniyle bir tutuklama emri çıkardı.[26] Suriye diktatörü Beşar Esad, birçok kimyasal saldırıyı gerçekleştirmesiyle tanınır ve Suriye iç savaşında endüstriyel ölçekte vahşetler işleyerek 21. yüzyılın en ölümcül savaş suçlusu olarak kabul edilir.[a]

Notlar

  1. ^ Sources:[27][28][29][30][31][32][33]

Kaynakça

  1. ^ a b "Lessons in On-Line Reference PublishingMerriam-Webster's Collegiate Dictionary. Merriam-WebsterMerriam-Webster's Collegiate Thesaurus. Merriam-WebsterMerriam-Webster's Collegiate Encyclopedia. Merriam-Webster". The Library Quarterly. 71 (3): 392-399. July 2001. doi:10.1086/603287. ISSN 0024-2519. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2023. 
  2. ^ Papaioannou, Kostadis; vanZanden, Jan Luiten (2015). "The Dictator Effect: How long years in office affect economic development". Journal of Institutional Economics. 11 (1): 111-139. doi:10.1017/S1744137414000356. 
  3. ^ Olson, Mancur (1993). "Dictatorship, Democracy, and Development". American Political Science Review. 87 (3): 567-576. doi:10.2307/2938736. JSTOR 2938736. 
  4. ^ "Oxford English Dictionary, (the definitive record of the English language)". 8 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2023. 
  5. ^ Freedom in The World 2017 – Populists and Autocrats: The Dual Threat to Global Democracy 27 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Freedom House, January 31, 2017
  6. ^ "Democracy Index 2017 – Economist Intelligence Unit" (PDF). EIU.com. 18 Şubat 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2018. 
  7. ^ "The brutal central African dictator whose playboy son faces French corruption trial 26 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". The Independent. 12 September 2016.
  8. ^ "The Five Worst Leaders In Africa 3 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Forbes. 9 February 2012.
  9. ^ Macartney, Carlile Aylmer (15 Eylül 2020). Lajos Kossuth. Encyclopedia Britannica. 1 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ekim 2020. 
  10. ^ Keatley, Patrick (18 Ağustos 2003). "Obituary: Idi Amin". The Guardian. Londra. 5 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2008. 
  11. ^ Miller, Matt (2 Mayıs 2012). "What Singapore can teach us". The Washington Post. ISSN 0190-8286. 11 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2015. 
  12. ^ Shapiro, Susan; Shapiro, Ronald (2004). The Curtain Rises: Oral Histories of the Fall of Communism in Eastern Europe. McFarland. ISBN 978-0-7864-1672-1. 12 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2019. "...All Yugoslavs had educational opportunities, jobs, food, and housing regardless of nationality. Tito, seen by most as a benevolent dictator, brought peaceful co-existence to the Balkan region, a region historically synonymous with factionalism."
  13. ^ Thomas, Hugh (1977). The Spanish Civil War. ss. 421-424. ISBN 978-0-06-014278-0. 
  14. ^ Morstein, Marx Fritz (March 2007). Propaganda and Dictatorship. Princeton UP. ISBN 978-1-4067-4724-9. 
  15. ^ Hamil, Hugh M., (Ed.) (1992). "Introduction". Caudillos: Dictators in Spanish America. University of Oklahoma Press. ss. 5-6. ISBN 978-0-8061-2428-5. 
  16. ^ "Dictator: Media Code for 'Government We Don't Like'". FAIR (İngilizce). 11 Nisan 2019. 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2021. 
  17. ^ Moisés Prieto, ed. Dictatorship in the Nineteenth Century: Conceptualisations, Experiences, Transfers (Routledge, 2021).
  18. ^ Cesare Vetter, "Garibaldi and the dictatorship: Features and cultural sources." in Dictatorship in the Nineteenth Century (Routledge, 2021) pp. 113-132.
  19. ^ Stefan Kieniewicz, "Polish Society and the Insurrection of 1863." Past & Present 37 (1967): 130-148.
  20. ^ "The First Philippine Republic". National Historical Commission. 7 Eylül 2012. 27 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2018. On June 20, Aguinaldo issued a decree organizing the judiciary, and on June 23, again upon Mabini’s advice, major changes were promulgated and implemented: change of government from Dictatorial to Revolutionary; change of the Executive title from Dictator to President 
  21. ^ "Gulag Prisoner Population Statistics from 1934 to 1953." Wasatch.edu. Wasatch, n.d. Web. 16 July 2016: "According to a 1993 study of Soviet archival data, a total of 1,053,829 people died in the Gulag from 1934 to 1953. However, taking into account that it was common practice to release prisoners who were either suffering from incurable diseases or on the point of death, the actual Gulag death toll was somewhat higher, amounting to 1,258,537 in 1934–53, or 1.6 million deaths during the whole period from 1929 to 1953.."
  22. ^ Pamela Constable and Aruto Valenzuela, A Nation of Enemies: Chile Under Pinochet, New York: W.W Norton & Company, 1993., p. 91
  23. ^ "The Holocaust". The National WWII Museum | New Orleans (İngilizce). 15 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2021. 
  24. ^ ""Top 15 Toppled Dictators". Time. 20 Ekim 2011. 24 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2017. 
  25. ^ William Branigin, Architect of Genocide Was Unrepentant to the End 9 Mayıs 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Washington Post, April 17, 1998
  26. ^ "Sudanese dictator Omar al-Bashir faces war crimes charges 16 Mayıs 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". The Daily Telegraph. July 14, 2008.
  27. ^ Obaid, Rayburn, Nawaf, Joel (16 Aralık 2022). "Assad must face trial for his atrocities against the Syrian people". The Telegraph. 17 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  28. ^ Lister, Charles (10 Mayıs 2021). "US policy in Syria in 2021". Asharq al-Awsat. 13 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  29. ^ Simons, Marlise (2 Mart 2021). "Criminal Inquiries Loom Over al-Assad's Use of Chemical Arms in Syria". The New York Times. 2 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  30. ^ Deknatel, Frederick (22 Şubat 2021). "Assad Is Getting Away With the Century's 'Greatest War Crimes'". World Politics Review. 11 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  31. ^ Reinl, James (11 Mart 2021). "Syrian atrocities are 'greatest crimes' this century, UN chief says". The National. 11 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  32. ^ El-Bunni, Anwar (24 Kasım 2020). "Breaking new ground: Transitional justice in Syria". Brookings. 27 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  33. ^ Camuz, Hakan (15 Mart 2022). "What's taking the ICC so long to investigate war crimes in Syria?". TRT World. 6 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Ayrıca bakınız
Kembali kehalaman sebelumnya