Douglas AC-47 Spooky
Restore edilmiş bir AC-47
Türü	Kara saldırı uçağı ve yakın hava desteği gunship'i
Ulusal köken	ABD
Üretici	Douglas Aircraft Company
İlk uçuş	1964
Hizmete giriş	1965
Durumu	Kolombiya Hava Kuvvetlerinde Hizmette
Ana kullanıcı	Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri (eski) Filipin Hava Kuvvetleri (eski) Lao Hava Kuvvetleri (eski) Khmer Hava Kuvvetleri (eski) Kolombiya Hava Kuvvetleri
Üretim aralığı	1963-1965 (ABD) 1987 ve 1993 (Kolombiya)
Üretim sayısı	53
Gelişimi	Douglas C-47

Douglas AC-47 Spooky ("Puff, Sihirli Ejderha" olarak da bilinir), Vietnam Savaşı sırasında Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri tarafından geliştirilen bir dizi sabit kanatlı gunshiplerin ilkiydi. Kara kuvvetlerinin yakın hava desteği gerektirdiği belirli durumlarda hafif ve orta kara saldırı uçaklarından daha fazla ateş gücü sağlamak üzere tasarlanmıştır.

AC-47, iki arka cam açıklığından ve yan kargo kapısından ateş edecek şekilde üç adet 7,62 mm General Electric mini silahı monte edilerek modifiye edilmiş bir Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri (USAF) C-47'siydi (DC-3'ün askerî versiyonu). Kara birliklerine yakın hava desteği sağlamak için tamamı uçağın sol (pilot) tarafındadır. Diğer silah konfigürasyonları da dünya çapındaki benzer C-47 tabanlı uçaklarda bulunabilir. Silahlar pilotun boyunduruğundaki bir kontrolle çalıştırılıyordu. Ateş etmek için aktif olacak silahlar, kargo bölümünün sağ tarafındaki kontrol panelinden hava topçusu tarafından seçilecektir. Normalde iki hava nişancısı normal bir mürettebatın parçası olurdu. Silahları dolduracaklar, arızaları giderecekler ve uçakta onarım yapacaklar, ayrıca pilotun ateş etmesi için hangi silahların çevrimiçi olduğunu seçeceklerdi. AC-47, Hedefin etrafında saatlerce dönebilir, yaklaşık 52 yarda (47,5 m) çapındaki eliptik bir alan üzerinde yangını bastırabilir ve üç saniyelik bir patlama sırasında her 2,4 yarda (2,2 m) bir mermi yerleştirebilir. Uçak ayrıca savaş alanını aydınlatmak için düşürebileceği MK-24 Mod 3 paraşüt işaret fişeklerini de taşıyordu.

AC-47'nin ne kadar başarılı olacağını ölçecek bir önceki tasarımı yoktu çünkü türünün ilk örneğiydi. USAF, ilk iki dönüşümden sonra ek uçaklara sığacak mini silahlara sahip olmadığı için ek talepleri gelmeye başladığında kendisini istikrarsız bir durumda buldu. Sonraki dört uçak on adet .30 kalibrelik AN/M2 makineli tüfekle donatılmıştı. II. Dünya Savaşı ve Kore Savaşı mühimmat stoklarını kullanan bu silahların, kolayca sıkıştığı, ateş sırasında büyük miktarda gaz ürettiği ve on silahlı gruplarda bile yalnızca tek bir mini silahın ateş yoğunluğunu sağladığı kısa sürede keşfedildi. Bu uçakların dördü de, ek mini silahlar geldiğinde standart silah konfigürasyonuna uyarlandı.

AC-47 başlangıçta gunship uygulaması için yerel olarak üretilmiş montaj parçalarına takılan SUU-11/A silah bölmelerini kullanıyordu. Emerson Electric, daha sonraki gunshiplerde de kullanılan silah bölmelerinin yerine MXU-470/A'yı geliştirmiştir.

Ağustos 1964'te, yıllarca süren sabit kanatlı gunship deneyleri, Kaptan John C. Simons yönetimindeki Tailchaser Projesi ile yeni bir zirveye ulaşmıştır. Bu test, tek bir Convair C-131B'nin, uçağın sol tarafından aşağı doğru bir açıyla tek bir GAU-2/A Minigun'u ateşleyebilecek şekilde dönüştürülmesini içeriyordu. Pilon dönüşünde uçan bir pilotun sabit bir alan hedefini göreceli doğruluk ve kolaylıkla vurmasını sağlamak için kaba yağlı kalem artı işaretleri bile hızla keşfedildi. Silahlanma Geliştirme ve Test Merkezi, aracı Florida'daki Eglin Hava Kuvvetleri Üssü'nde test etmiştir, ancak finansman eksikliği kısa süre sonra testleri askıya almıştır. 1964 yılında Yüzbaşı Ron W. Terry, Hava Kuvvetleri Sistemleri Komutanlığı ekibinin bir parçası olarak Güney Vietnam'daki geçici görevinden geri dönmüş ve isyan bastırma savaşında hava operasyonlarını tüm yönleriyle gözden geçirmişti ve burada C-47'lerin ve C-123'lerin kullanışlılığına dikkat çekmişti. müstahkem köylere yapılan gece saldırıları sırasında işaret fişeği gemileri olarak yörüngede dönüyordu. C-131'i kullanarak canlı atış testi yapma izni aldı ve yandan ateşlemeli gunship programını yeniden canlandırdı.

Ekim ayına gelindiğinde, Terry'nin Project Gunship ekibi, Project Tailchaser uçağıyla benzer bir standar-da dönüştürülmüş ve başlangıçta yerel olarak üretilmiş montaj parçalarına (esasen sabit kanatlara yönelik askılı silah bölmeleri) monte edilmiş üç mini silahla donanmış bir C-47D sağlamıştı. uçakları (SUU-11/A), iskele tarafından uzaktan ateşlenebilmelerine olanak tanıyan bir montaj parçasına yerleştirmişlerdi. Terry ve bir test ekibi, iki C-47'yi değiştirmek için gerekli ekipmanla birlikte 2 Aralık 1964'te Güney Vietnam'daki Bien Hoa Hava Üssü'ne gelmiştir. İlk test uçağı (43-48579, süperşarjları çıkarılarak C-47D standardına dönüştürülmüş bir C-47B-5-DK posta kuryesi) 11 Aralık'ta, ikincisi ise 15 Aralık'ta hazırdı ve her ikisi de 1. Savaş testleri için Hava Komando Filosuna tahsis edilmişti. Yeni adı verilen "FC-47" genellikle "Puff" radyo çağrı işareti altında çalışıyordu ve başlıca görevi köyleri, mezraları ve personeli Vietkong gerilla birimlerinin kitlesel saldırılarına karşı korumaktı.

İlk önemli başarısı 23-24 Aralık 1964 gecesi gerçekleşmiştir. Bir FC-47, hava desteği talebinden sadece 37 dakika sonra Mekong Deltası'ndaki Tranh Yend'deki Özel Kuvvetler karakolunun üzerine gelmişti, 4.500 mermi ateşlemiş ve Vietkong saldırısını önlemiştir. FC-47 daha sonra yaklaşık 20 mil (32 km) uzaklıktaki Trung Hung'daki ikinci bir karakolu desteklemek için çağrılmıştır. Uçak, Vietkong saldırısını bir kez daha köreltti ve geri çekilmeye zorlamıştır. 15 ve 26 Aralık tarihleri arasında FC-47'nin 16 savaş sortisinin tümü başarılı olmuştu. 8 Şubat 1965'te Bồng Sơn bölgesi üzerinde uçan bir FC-47, bir Vietkong saldırısını köreltme sürecindeki yeteneklerini göstermiştir. Dört saatten fazla bir süre boyunca, bir Vietkong tepesinin zirvesine 20.500 mermi ateşlemiştir ve tahminen 300 Vietkong askerini öldürmüştür.

İlk denemeleri o kadar başarılıydı ki, ikinci uçak, mürettebat eğitimi sağlamak üzere 1965'in başlarında Amerika Birleşik Devletleri'ne iade edilmiştir. Temmuz 1965'te USAF Karargahı, TAC'a bir AC-47 filosu kurmasını emretmiştir. Kasım 1965 itibarıyla, ilk operasyonel birim olarak Ağustos ayında faaliyete geçen 4. Hava Komando Filosunda toplam beş uçak çalışıyordu ve 1965 yılı sonu itibarıyla toplam 26 uçak dönüştürülmüştü. Eğitim Müfrezesi 8, 1. Hava Komando Kanadı, daha sonra Forbes AFB, Kansas'ta kurulmuştur. Big Shoot Operasyonunda, Vietnam'daki 4. ACS'nin sayısı 20 AC-47'ye (16 uçak artı yıpratma için dört yedek) ulaştı.

4. ACS, 14 Kasım 1965'te Vietnam'daki Tan Son Nhut Hava Üssü'ne konuşlandırılmıştı. Artık "Spooky" çağrı işaretini kullanan üç adet 7,62 mm'lik mini silahın her biri, seçici olarak saniyede 50 veya 100 mermi ateşleyebilir. 3.000 feet (910 m) yükseklikte 120 knot hava hızıyla sol üst yörüngede seyreden gunship, bir futbol sahası büyüklüğündeki her metrekareye bir mermi veya parlak kırmızı izli mermi (her beş turda bir) koyabilir ve potansiyel olarak 10 saniyeden kısa sürede hedef alır.^[1] 45'lik işaret fişeği ve 24.000 mermilik temel mühimmat yükü dayandığı sürece, bunu aralıklı olarak yapabilir ve saatlerce hedefin üzerinde gezinebilirdi.

Mayıs 1966'da filo, yeni etkinleştirilen 14. Hava Komando Kanadı'na katılmak için kuzeye Nha Trang Hava Üssü'ne taşınmıştı. 3. Hava Komando Filosu, 5 Nisan 1968'de Nha Trang'da ikinci bir AC-47 filosu olarak faaliyete geçirildi ve her iki filo da 1 Ağustos 1968'de Özel Harekât Filoları olarak yeniden belirlenmişti. Her iki filonun uçuşları Güney Vietnam'daki üslerde konuşlandırıldı ve bir uçuş 4. SOS'un bir üyesi, 432. Taktik Keşif Kanadı ile Udorn Tayland Kraliyet Hava Kuvvetleri Üssü'nde görev yapmıştı. Her biri, uçtukları uçaktan daha genç hava mürettebatı tarafından uçurulan 16 AC-47'ye sahip iki AC-47 filosunun çalışmaları, şüphesiz, Haziran 1968'de 14. Hava Komando Kanadı'na Başkanlık Birimi Takdiri ödülüne önemli bir katkıda bulunmuştur.

Vietnam Savaşı'nın en çok duyurulan muharebelerinden biri, 1968 başlarındaki Khe Sanh Muharebesiydi. Günde ortalama 300 sortinin üzerinde gerçekleşen saldırılarda 24.000'den fazla taktik ve 2.700 B-52 saldırısı, 110.000 ton mühimmat harcamıştır. İki buçuk ay süren çatışma sırasında savaşçılar gece gündüz havadaydı. Geceleri AC-47 gunshipleri düşman birliklerine karşı sürekli ateş açmış ve üs için aydınlatma sağlamıştır.^[2]

AC-47D gunship, 1950'lerde elektronik ekipmanlarla donatılmış az sayıdaki C-47'lerle karıştırılmamalıdır. 1962'den önce bu uçaklar AC-47D olarak adlandırılıyordu. 1962'de yeni bir tanımlama sistemi kabul edildiğinde bunlar EC-47D'ler haline gelmiştir. Orijinal gunshipler USAF tarafından FC-47D olarak adlandırılmıştı, ancak savaş pilotlarının protestoları ile bu tanım 1965 yılında AC-47D olarak değiştirilmiştir. AC-47 konfigürasyonuna dönüştürülen 53 uçaktan 41'i Vietnam'da görev yapmıştır ve 19'u, 12'si savaşta olmak üzere tüm nedenlere bağlı olarak kaybedilmiştir.^[3] Savaş raporları, Spooky koruması altındaki hiçbir köy veya mezranın kaybolmadığını ve sivillerden ve askerî personelden AC-47'lerin kurtarmaya gelip hayatlarını kurtardığına dair çok sayıda rapor yapıldığını gösteriyor.

Amerika Birleşik Devletleri Project Gunship II ve Project Gunship III'ü başlatırken, Prens Norodom Sihanouk'un tahttan indirilmesinin ardından geriye kalan AC-47D'lerin çoğu, Prens Norodom Sihanouk'un General Lon Nol tarafından bir darbeyle görevden alınmasının ardından Vietnam Cumhuriyeti Hava Kuvvetlerine, Lao Hava Kuvvetlerine ve Kamboçya'nın Khmer Hava Kuvvetlerine devredilmişti.

3. SOS'a sahip bir AC-47 yük yöneticisi olan Havacı Birinci Sınıf John L. Levitow, Long Binh'deki bir ateş destek görevi sırasında 24 Şubat 1969'da uçağı Spooky 71'i imhadan kurtardığı için Onur Madalyası almıştır. Uçağa 82 mm'lik bir havan mermisi çarpmıştı ve bu mermi 3.500 şarapnel deliği açarak Levitow'u 40 kez yaralamıştı, ancak vücudunu silahlı bir magnezyum işaret fişeğini fırlatmak için kullanmıştır; bu, Levitow'un uçaktan atmasından kısa bir süre sonra ateşlenmişti ve AC-47'nin üsse dönmesine izin verilmişti.

1969'un sonunda çoğu AC-47D, Vietnam Cumhuriyeti Hava Kuvvetlerine devredilmiştir ve hava kuvvetleri bunları 1975'e kadar kullanmaya devam etmiştir. Çoğu, savaşın sonunda Kuzey Vietnam tarafından yok edilmişti veya ele geçirilmişti.

1969'da Laos, SUU-11/A minigun bölmeleriyle donanmış ilk AC-47'sini almıştı. Bu bölmeler yetersiz kalmış ve daha sonra AC-47'ler .50 kalibrelik makineli tüfekler veya MXU-470/A minigun modülleriyle donatılmıştır.

Khmer Hava Kuvvetleri, 1973 ile 1974 yılları arasında USAF'tan bazı AC-47D'leri almış ve bazılarını .50 kalibrelik makineli tüfeklerle dönüştürmüştür. Sonradan Birçoğu Kamboçya İç Savaşı'nın sona ermesinden sonra Tayland'a verilmiştir.^[4]

Aralık 1984 ve Ocak 1985'te Amerika Birleşik Devletleri, El Salvador Hava Kuvvetlerine (FAS) iki AC-47D gunship sağlamış ve sistemi çalıştırmaları için hava mürettebatını eğitmiştir.^[5] AC-47 gunship üç adet .50 kalibrelik makineli tüfek taşıyordu ve ortalıkta gezinip ordu operasyonları için ağır ateş gücü sağlayabiliyordu. FAS uzun süredir C-47'leri çalıştırdığından, pilotları ve mürettebatı uçağı bir silah platformu olarak kullanma konusunda eğitmek ABD için kolaydı. Her halükarda AC-47 kısa sürede muhtemelen FAS cephaneliğindeki en etkili silah hâline gelmişti.^[6]

2006 yılında Kolombiya, siviller tarafından avion fantasma (hayalet uçak) olarak bilinen beş silahlı Basler BT-67'yi (Kolombiya Hava Kuvvetleri tanımı: AC-47T), Cessna A-37 ve Sikorsky AH-60 Arpia silahlı helikopterleri ile birlikte isyan karşıtı operasyonlarda yerel yasa dışı silahlı gruplara karşı kullanmaya başlamıştır. BT-67'ler, ileriye dönük kızılötesi sisteme bağlı 0,50 kalibrelik (12,7 mm) GAU-19/A makineli tüfeklerle donatılmıştır. Ayrıca bomba taşıma yetenekleri de vardır.^[7][8] En az birinin bir GAU-19/A ve 20 mm'lik bir topla, büyük ihtimalle Fransız yapımı M621'le donatıldığı görülmüştü. BT-67'ler, Oshkosh, Wisconsin'deki Basler Corporation tarafından modifiye edilmiş C-47/DC-3'lerdir ve Douglas AC-47'nin varyantları değildir.

1970 yılında Endonezya Hava Kuvvetleri eski bir sivil DC-3'ü dönüştürmüştür. Dönüştürülen uçak üç adet .50 kalibrelik makineli tüfekle donatılmıştır. 1975 yılında Endonezya Hava Kuvvetleri, Endonezya'nın Doğu Timor'u işgalinde Dili şehrine saldırmak için "AC-47" kullanmıştır. Daha sonra uçak, Doğu Timor'daki Endonezya askerî yakın hava desteği görevlerinde kullanıldı. Uçağın emeklilik tarihi bilinmiyor.^[9]

Güney Afrika Cumhuriyeti, bazı C-47'leri, uçağın arkasındaki dönen bir platforma silah yuvaları yerleştirerek gunshiplere dönüştürdü ve bunları helikopter nişancısına benzer şekilde kullanmıştır. Güney Afrika "Dragon Daks" ın 20 mm'lik topa uyduğu biliniyordu.^[10]

1980 ile 1981 yılları arasında Uruguay, son iki arka cama üç adet .50 kalibrelik makineli tüfek yerleştirerek C-47 T-508'i COIN görevleri için bir gunship'e dönüştürmüştür.^[11]

Filipinler ayrıca .50 kalibrelik makineli tüfekler monte ederek bazı C-47'leri dönüştürmüş ve bunları 1974'teki Jolo Savaşı'nda Müslüman gerillalara karşı kullanmıştır.^[12]

1967'de Tayland ilk AC-47D'yi SUU-11/A minigun bölmelerini takarak dönüştürmüştür. Birkaç uçak gövdesini daha dönüştürmeye devam etmiştir ve ayrıca 1975'in sonlarında Kamboçya'dan bazı eski Khmer Hava Kuvvetleri AC-47D'lerini almıştır. Tayland AC-47'leri ayrıca iki adet .50 kalibrelik makineli tüfek ve bir M197 20mm Elektrikli toptan oluşan bir kombinasyonla donatmıştır.^[13]

• FC-47 10 .30 kalibrelik makineli tüfeklere sahip erken versiyon (daha sonra minigun modülleri ile değiştirildi)
• AC-47D M134 7,62-mm minigun ile C-47'nin ABD dönüşümü
• AC-47T Sivil DC-3'ün, yükseltilmiş PT-6A motorları ve GAU-19 .50 kalibrelik üçlü mitralyöz silahlarıyla kızılötesi sensör bölmesiyle Basler Turbo tarafından Kolombiya askerî dönüşümü (0,50 kalibrelik makineli tüfeklerin yerine)
• 3 AN-M2 .50 kalibrelik makineli tüfekli AC-47 (çoğu operatör tarafından kullanılır)
• 2 .50 kalibrelik makineli tüfek ve M197 20 mm Elektrikli topa sahip AC-47 Tayland versiyonu AC-47TP (3 .50 kalibrelik makineli tüfeklerle Salvadorlu BT-67 dönüşümü)

Kolombiya

• Kolombiya Hava Kuvvetleri
• 214. Taktik Hava Destek Filosu

Kamboçya

• Khmer Hava Kuvvetleri

Laos Krallığı

• Lao Hava Kuvvetleri

Güney Vietnam

• Vietnam Hava Kuvvetleri

El Salvador

• El Salvador Hava Kuvvetleri^[14]

Tayland

• Tayland Kraliyet Hava Kuvvetleri

Filipinler

• Filipin Hava Kuvvetleri

Endonezya

• Endonezya Hava Kuvvetleri

Güney Afrika Cumhuriyeti

• Güney Afrika Hava Kuvvetleri

Uruguay

• Uruguay Hava Kuvvetleri

Amerika Birleşik Devletleri

• Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri - Taktik Hava Komutanlığı
• 14. Özel Harekât Kanadı - Nha Trang Hava Üssü, Vietnam (Da Nan), Pleiku, Bien Hoa ve Binh Thuy'daki müfrezeler)
• 3. Hava Komando Filosu 1968-69
• 4. Hava Komando Filosu 1964-69

AC-47'leri temsil edecek şekilde boyanmış uçaklar, Hurlburt Sahasındaki Hava Komando Parkı'nda ve Eglin Hava Kuvvetleri Üssü'ndeki Hava Kuvvetleri Silahlanma Müzesi'nde statik olarak sergileniyor.^[15] Ancak bu uçaklar hiçbir zaman AC-47 olmamıştır ve aslında normal silahsız C-47'lerdir.^[16]

• Mürettebat: 7: pilot, yardımcı pilot, navigatör, uçuş mühendisi, yük sorumlusu ve 2 topçu
• Uzunluk: 64 ft 5 inç (19,63 m)
• Kanat açıklığı: 95 ft 0 inç (28,96 m)
• Yükseklik: 16 ft 11 inç (5,16 m)
• Kanat alanı: 987 ft2 (91,7m²)
• Boş ağırlık: 18.080 lb (8.201 kg)
• Brüt ağırlık: 33.000 lb (14.969 kg)
• Güç ünitesi: 2 × Pratt & Whitney R-1830 Twin Wasp 14 silindirli, hava soğutmalı radyal pistonlu motorlar, her biri 1.200 hp (890 kW)

• Maksimum hız: 230 mil/saat (370 km/saat, 200 kn)
• Seyir hızı: 175 mil/saat (282 km/saat, 152 kn)
• Menzil: 2.175 mil (3.500 km, 1.890 nm)
• Servis tavanı: 24.450 ft (7.450 m)
• Kanat yüklemesi: 33,4 lb/ft kare (163 kg/m2)
• Güç/kütle: 0,15 hp/lb (0,25 kW/kg)

Silahlar:

• 3 × 7,62 mm General Electric GAU-2/M134 minigunları veya 2.000 rpm
• 10 × .30 Browning AN / M2 makineli tüfekler
• 32 × Mk 24 işaret fişeği

• Douglas C-47

• Corum, James S. and Johnson, Wray R. "Airpower in Small Wars: Fighting Insurgents and Terrorists" University Press of Kansas: 2003. 0-7006-1239-4.
• Donald, David. The Complete Encyclopedia of World Aircraft. New York: Barnes & Noble, 1997. 0-7607-0592-5.
• Flintham, Victor. Air Wars and Aircraft: A Detailed Record of Air Combat, 1945 to the Present. New York: Facts on File, 1990. 0-8160-2356-5.
• Francillon, René J. McDonnell Douglas Aircraft Since 1920. London: Putnam & Company Ltd., 1979. 0-370-00050-1.
• Gradidge, Jennifer M. The Douglas DC-1, DC-2, DC-3 – The First Seventy Years (two volumes). Tonbridge, UK: Air-Britain (Historians) Ltd., 2006. 0-85130-332-3.
• Project CHECO. Contemporary Historical Evaluation of Combat Operations: Fixed Wing Gunships in Southeast Asia, Retrieved: 22 November 2012.
• Thigpen, Jerry L. The Praetorian STARShip: The untold story of the Combat Talon

Wikimedia Commons'ta Douglas AC-47 Spooky ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• USAF museum Douglas AC-47D "Spooky"
• AC-47 at Theaviationzone.com
• AC-47 at dc3history.org
• AC-47 at petester.com 29 Eylül 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.