Kabala (İbranice: קַבָּלָה, lit. "gelenek"[1] veya 'yazışma')[2] veya Kabbalah, Yahudi mistisizminde ezoterik bir disiplin, düşünce okulu veya kurallar bütünüdür.[3]Yahudilik'te üyelerine מְקוּבָּל [Kabaliste Mequbbāl] denir.[3] Kabala'nın tanımı, onu takip edenlerin geleneğine ve amaçlarına göre değişiklik gösterir.[4] Kabala, Yahudiliğin ilk yıllarına kadar uzanır; öyle ki, Hristiyanlığı kuran ilk Yahudilerden, Hristiyanlığa da geçmiştir (Hristiyan Kabala).[3][5][6] Yahudilik içindeki mistik dinî yorumların temelini oluşturur. Yahudi Kabalalar, değişmeyen, sonsuz ve ebedi Tanrı'ları Yehova'nın gizemi Ein Sof'u (אֵין סוֹף; anlamı "Sonsuz") ve ölümlü, sonu olan Evren'in arasındaki ilişkiyi felsefî bir şekilde araştıran bir dizi ezoterikYahudi öğretileridir.[3][5][7]
Etimoloji
Kabala (קַבָּלָה), "alma, kabul etme" anlamına gelen "qibbel" kökünden gelir. Kelime Türkçeye muhtelif şekillerde transkrip edilebilir: Kabala, Kaballah, Kabalah, gibi.
Geçmiş
Kabala kaynakları
İnanışa göre, dört bin yıl önce Sefer Yetira'yı (Yaratılış Kitabı) yazan İbrahim ile başlayarak, Kabala hakkında birçok kitap yazılmıştır. Bir sonraki önemli kitap, MS 2. yüzyılda yazılmış olan Zohar kitabı'dır. Zohar'ı, ünlü 16. yüzyıl kabalisti Isaac Luria (Ha'ARI)’nin çalışmaları takip eder. Ve yirminci yüzyılda Kabalist ’ın çalışmaları ortaya çıkmıştır.
Aşlag'ın yazıları diğer Kabalistik kaynaklar gibi, üst dünyaların yapısını ve nasıl alçaldıklarını, evrenimizin ve onun içindeki her şeyin nasıl var olduğunu betimlerler. Yehuda Aşlag’ın "Talmud Eser Sefirot" (On Sefirot Çalışması) adlı ders kitabı, sorular, cevaplar, tekrar materyalleri ve açıklamalar içeren bir çalışma yardımcısı olarak tasarlanmıştır. Bu kitabın manevi âlemdeki evreni yöneten kanunları ve güçleri betimleyen, üst dünyaların fiziği olduğuna ve öğrencileri aşamalı olarak dönüştürdüğüne inanılır. Çünkü kişi manevi dünyayı nasıl deneyimleyeceğini ararken, kendisini ders kitabında yazan manevi kanunlara aşamalı olarak adapte eder.[8]
Kabala öğretisi
Kabala öğretisi, herhangi soyut bir şey ile uğraşmaz, sadece insanın nasıl yaratıldığı ve daha yüksek varoluş seviyelerinde nasıl faaliyette bulunduğu ile uğraşır.
Kabala bilgeliğin manevi dünyaya çalışmak için bir araç olduğuna inanılır. Beş duyu ile algılanan dünyayı araştırmak için fizik, kimya, biyoloji gibi bilimler kullanılır. Bazı insanlar, "Dünyayı bütünüyle anlamak için, duyuların algılayamadığı gizli âlemi keşfedebilecek bir araştırma aracına ihtiyaç" hissederler.
Kabala bilgeliğine göre hakikat iki güç veya nitelikten oluşur: alma arzusu ve verme arzusu. Verme arzusu vermek istediği için bir alma arzusu yaratır, bu nedenle daha yaygın biçimde kullanılan adı 'Yaratan'dır. Bu yüzden inanca göre tüm yaratılış bu alma arzusunun tezahürleridir (görünüm). Kabala sadece yaratılışın tasarımını öğretmez, aynı zamanda hakikatin her şeye gücü yeten ve her şeyi bilen başlangıçtaki tasarlayanı gibi, nasıl tasarlayanlar olunabileceğini öğretir.[8]
^ab"Ein-Sof". en:Jewish Virtual Library. AICE. 2018. 2 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020. EIN-SOF (Heb. אֵין סוֹף; "The Infinite," lit. that which is boundless), name given in Kabbalah to God transcendent, in His pure essence: God in Himself, apart from His relationship to the created world. Since every name which was given to God referred of the characteristics or attributes by which He revealed Himself to His creatures, or which they ascribed to Him, there is no name or epithet for God from the point of view of His own being. Consequently, when the kabbalists wanted to be precise in their language they abstained from using names like Elohim, the en:Tetragrammaton, "the Holy One, blessed be He," and others. These names are all found either in the Written or the Oral Law. The Torah, however, refers only to God's manifestations and not to God's own being which is above and beyond His relationship to the created world. Therefore, neither in the Bible, nor in rabbinic tradition was there a term which could fulfill the need of the kabbalists in their speculations on the nature of God. "Know that Ein-Sof is not alluded to either in the Pentateuch, the Prophets, or the Hagiographa, nor in the writings of the rabbis. But the mystics had a vague tradition about it" (Sefer Ma'arekhet ha-Elohut). The term Ein-Sof is found in kabbalistic literature after 1200.
^"אינסוף". Morfix™, ™מורפיקס. Melingo Ltd. 27 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2014.
^Dennis, Geoffrey W. (18 Haziran 2014). "What is Kabbalah?". ReformJudaism.org. en:Union for Reform Judaism. 25 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2018. Historians of Judaism identify many schools of Jewish esotericism across time, each with its own unique interests and beliefs. Technically, the term “Kabbalah” applies only to writings that emerged in medieval Spain and southern France beginning in the 13th century. [...] Although until today Kabbalah has been the practice of select Jewish “circles,” most of what we know about it comes from the many literary works that have been recognized as “mystical” or “esoteric.” From these mystical works, scholars have identified many distinctive mystical schools, including the Hechalot mystics, the German Pietists, the Zoharic Kabbalah, the ecstatic school of Abraham Abulafia, the teachings of Isaac Luria, and Chasidism. These schools can be categorized further based on individual masters and their disciples.
