Lucius Junius Brutus (ö. y. MÖ 509)[1]Roma Cumhuriyeti'nin yarı efsanevi kurucusu ve geleneksel olarak MÖ 509'da seçilen ilk konsüllerden biriydi. Efsaneye göre, Lucretia'nın intiharının ardından Roma kralı olan amcası Tarquinius Superbus'un sürgün etmiş ve böylece Roma monarşisinin yıkılmasında öncü rol oynamıştır. Aynı zamanda, diğer konsül Tarquinius Collatinus'un görevden çekilmesinde de rol oynamış ve Tarquinius ailesinin yeniden iktidara getirilmesini planlayan iki oğlunu idam ettirmiştir.[2]
Brutus'un, Roma'nın ünlü Juniagens'inden gelen, Julius Caesar'ın suikastçılarından Decimus Junius Brutus ve Marcus Junius Brutus'un da atası olduğu iddia edilmektedir. Hayatına dair anlatılanların büyük bir kısmı muhtemelen efsanevi olmakta ve bazı akademisyenler, Tarquinius'u deviren kişinin Brutus değil, Etrüsk kralı Lars Porsena olduğunu öne sürmektedir. Ayrıca, Juniagens'inin pleb statüsünde olması, Brutus'un konsül olduğu ve patricilerin başlangıçta bu makama hakim olduğu iddialarını şüpheye tabi tutmaktadır. Tarquinius'un yeğeni olarak tasvir edilmesi, monarşi ile cumhuriyet arasındaki geçiş sırasında yaşanan iç gerilimleri sembolize etmiş olabilir.[2]