Latince Alboacen (972-1058) olarak bilinen Ebû el-Hasan 'Alî İbn Muhammed İbn Habîb el-Mâverdî (972-1058), Şafiî mezhebi hukukçusudur. Siyasal çalkantılar döneminde din, hükûmet, hilafet, kamu ve anayasa hukuku üzerine çalışmalar yaptı.
Biyografi
Maverdi 972 yılında Basra'da doğdu. Bazı yazarlar ailesinin Kürt olduğunu iddia ederler.[1][2] Şafiî tarihçi el-Hatib el-Bağdadi (d. 463/1072) babasını bir gül suyu satıcısı olduğunu söyler. Maverdi fıkha ilgi duyuyordu. İlk fıkıh eğitimini Basra da Mu'tezile âlimi Abdülvâhid b. Hüseyin es-Saymerî'den aldı. Daha sonra Bağdat'a giderek Ebû Hâmid el-İsferâyînî, Ebû Muhammed Abdullah b. Muhammed el-Bâfî ve diğer bazı âlimlerden ders aldı Abbasi Halifesi Kaim bin Emrullah döneminde diplomat ve kadı olarak çalıştı.[3] 1046 yılında siyaset sahnesinden çekildi ve kendini sadece kitap yazmaya verdi. Maverdi Bağdat'ta 27 Mayıs 1058 yılında öldü.[4]
Eserler
- Al-Ahkam al-Sultania w'al-Wilayat al-Diniyya (Hükûmetin Yönetmelikleri)
- Qanun al-Wazarah (Bakanlar Kanunları)
- Kitab Nasihat al-Mulk (Yöneticilere Samimi Tavsiye Kitabı)
- Kitab Aadab al-Dunya w'al-Din (Din ve Bu Dünya Ahlakı)
- Peygamberlik Personaları
Kaynakça
- ^ Abul-Fazl Ezzati, The Spread of Islam: The Contributing Factors, ICAS Press (2002), p. 384
- ^ Library of Congress 23 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.: Rules for Governing. accessed September 2016.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2020.
- ^ C. Brockleman"al-Mawardi" in the Encyclopedia of Islam 2, vol. 6, p. 869.
