Hitler'in kabinesi, 30 Ocak1933'te Almanya'da güç kazandı. 23 Mart1933'e Güçlendirme Yasasının kabul edilmesinden bu yana, Şansölye Adolf Hitler diktatörlük yetkilerine sahipti. Başlangıçta, kabinenin yalnızca dört NSDAP üyesi vardı; yıllar geçtikçe bu giderek daha da arttı.
Bir kabineden bahsedilebilir çünkü kabine, 1933 ve 1934'te 42 kez toplandı. Sonraki yıllarda bakanlık sadece ara sıra toplandı. Son görüşme 5 Şubat 1938'de yapıldı. Pratik konularda anlaşmak için aynı anda iki veya üç bakanla toplantılar veya akşam yemekleri olabilir, ancak aksi takdirde hükûmetin uygulaması, Hitler'in talimatların verildiği seçmeler yapmasıydı.
Kabine, "Führer" liderlik ilkesine sıkı sıkıya inanıyordu. Bakanları, bağımsız olarak liderlik edebilmeli ve Hitler'in onlara yapmalarını söylediği şeyi yapmalıydı. Hitler aynı alana birden fazla bakanı yerleştirerek düşmanlık ve rekabet yarattı. Bu 'böl ve yönet' politikasının diğer tarafı kaos, zaman ve kaynak israfı ve hükûmetin konumunun, krallar olarak yöneten ve komuta eden SS ve NSDAP liderleri lehine zayıflamasıydı. Berlin, bunu bazen görmezden geldi.
Bakanlık için, Berlin'deki Albert Speer'in genişletilmiş Başbakanlık binasında bir salon kuruldu. Speer, anılarında bakanların bazen ona 'koltuklarını' bir kez görüp göremediklerini sorduğunu söylüyor. Daha sonra mavi klasöre üzerinde adlarıyla birkaç dakika sessizce baktılar. Mühür hiç kullanılmamıştı.[1]
20 Temmuz 1944 komplocuları, siyasi ve idari bir koordinasyon organının başarısızlığını, savaşın beşinci yılında yenilen Almanya devletinin nedenlerinden biri olarak gördüler. Yeni bir eyalet hükûmeti planlarında, "Büyük Genelkurmay" tüm gücü kazanacaktı.[2]