Neoklasik mimari 18. yüzyıl ortalarından itibaren İtalya ve Fransa'daki Neoklasik hareket ile birlikte oluşmuş mimarî akım. Avrupa'da önceki iki yüzyılın en yaygın akımları olan Rönesans ve Barok halihazırda antik Roma ve Yunan mimarisine yönelik bazı öğelerin tekrar canlandırılmasına önayak olmuşsa da Neoklasik mimari bu dönemlerin fazla mimari unsurlarını eleyip modern amaçlara hizmet eden ancak daha saf ve otantik bir klasik tür yaratmış ve batı dünyasında en yaygın akımlardan birine dönüşmüştür.
Arkeolojinin gelişimi ve günümüze ulaşan klasik üsluptaki binaların yayınlanmış kayıtları Neoklasik mimarinin ortaya çıkmasında büyük bir öneme sahiptir. Birçok ülkede ilk olarak Roma mimarisi canlandırmacılığıyla başlayan akım 19. yüzyıl başlarından itibaren Yunan canlandırmacılığıyla devam eden ikinci bir dalgayla genişlemiştir.
Neoklasik mimari form olarak ışık gölge oyunu yerine duvarları vurgular, her duvar bölgesine de ayrı bir mimari kimlik vermeyi tercih eder.
