Nikolay Mikhailovich Karamzin (Rusça: Никола́й Миха́йлович Карамзи́н; 12 Aralık 1766 - 3 Haziran 1826), Rus yazar, şair, tarihçi ve eleştirmen. Rus Devlet Tarihi adlı 12 ciltlik çalışmasıyla tanınmıştır. Bu eseri Rusya'da çok eski devirlerde yaşamış olan kavimlerden Kimmerler, İskitler ve Sarmatlar ile başlar. Karamzin Rusya'daki tutucu akımın kurucusu olarak bilinmektedir. Çalışmalarının en önemli özelliği, günlük dil ile edebi dili birbirine yaklaştırmasıdır. Bu çalışmalarının öncülüğünde, edebiyatta dilde sadeleşmeye gidilmiştir. Rusça, eski Slavcanın ağdalı dilinden arındırılmış; uzun ve karmaşık tümcelerin yerini daha sade bir sözdizimi almıştır. Çağdaşı ve kendisi gibi Rusçaya büyük katkılar sağlamış Lomonosov'un aksine kısa ve kolayca anlaşılabilen tümceler yazma taraftarıdır.[1] Bunun yanında Rus dilinin kelime dağarcığını yeni sözcüklerle çeşitlendirmiştir. O dönemde edebi dil için kelime açısından yeniliğe ihtiyaç duyulmaktaydı. Bu yenilik ihtiyacını Karamzin karşılamıştır: Fransızcadan alınan birçok kelimeyi Rus diline kazandırarak Rus edebi dilini zenginleştirmeye oldukça önemli katkılar sağlamıştır. Sonuç olarak modern Rusçada dahi Karamzin'in günlük kullanıma kazandırdığı birçok kelime kullanılmaktadır. Bunun yanında yabancı dillerdeki kelimeleri Rusça dilbilgisinin gereklerine uyarlayarak büyük bir reform gerçekleştirmiştir.[3] Bu kelimelere örnek olarak şunlar verilebilir: Serious: серьёзный (seryoznıy- ciddi), Moral: моральный (moralnıy- ahlaki), Aesthetic: эстетический (estetiçeskiy- estetik) Auditorium: аудитория (auditoriya- izleyici), Harmony: гармония (garmoniya- uyum) Enthusiasm: энтузиазм (entuziazm- coşku).[3]
Karamzin'in Rus diline bir başka katkısı ise 1797'de kaleme aldığı Aonids eseri ile birlikte alfabeye modern Rus alfabesinin en genç harfi olan Ё (yo) harfini dahil etmesidir.
Kaynakça
.jpg)
