Poe Toaster adı ile bilinen ve 1949 yılından bu yana her yıl düzenli olarak Edgar Allan Poe'nun doğum günü olan 19 Ocak'ta günün erken saatlerinde Poe'nun Baltimore, Maryland'deki mezarını ziyaret edip, Poe'nun şerefine bir bardak konyak kaldırıp daha sonra mezara 3 adet gül ve yarım şişe konyak bırakan kimliği belirsiz kişidir.[1]Toaster kelimesi ''şerefine'' anlamına kullanılmaktadır (İngilizce'de bir kişinin şerefine içki içenler için toaster tabiri kullanılmaktadır). Güllerin birinin Poe'nun anısına, diğer iki gülün ise Poe'nun eşi ve kayın validesinin huzuruna bırakıldığı düşünülmektedir. Poe Toaster'ın gerçek kimliği bilinmemesine rağmen bu ritüeli gerçekleştirenin bir baba-oğul olduğunu düşünülmektedir. Poe Toaster; geniş kenarlı siyah bir şapka ve ve siyah bir palto giymektedir. Yüzünün gözükmemesi için yüzünü beyaz renkte bir atkı ile kapatmaktadır. 1998 yılına kadar ritüelin kimliği belirsiz bir baba tarafından yapıldığı, ölümün ardından ise ritüeli bu kişinin oğlunun devam ettirdiği düşünülmektedir.[2] Ritüeli izlemeye gelen kişiler 2006 yılında Poe Toaster'ı derdest edip kimliğini öğrenmek istedi fakat başarılı olamadılar.[3] 2010 yılından sonra ise Toaster bir daha Poe'nun mezarını ziyaret etmemiştir. Böylece en az 75 yıl süren bir gelenek son bulmuştur.[4][5] 2016 yılında Maryland Tarih Derneği, geleneği tekrar canlandırmak için yeni bir "Toaster" seçmiştir.
Kaynakça
^"Who Was the Poe Toaster? We Still Have No Idea". From around 1949 (the centennial of Poe’s death) until 2009, this somebody — or somebodies — toasted the famous author, who was born this day in 1849. They usually came sometime between midnight and 6 a.m., wrote The Baltimore Sun’s Laura Lippmann in 2000. No one ever tried to unmask the visitor, she reported, but his ritual was watched by a small group of onlookers. Smithsonian Magazine. 19 Ocak 2017. 22 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020.
^Brumfield, Sarah (January 19, 2012). Poe fans call an end to 'Toaster' tradition. AP News 18 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved January 19, 2012