"Sagittario" (Türkçe: Okçu, Yay) olarak da bilinen Reggiane Re.2005, 1940'ların ilk yarısında İtalyan Officine Meccaniche Reggiane (Caproni'nin bir yan kuruluşu) tarafından üretilen tek motorlu, tek kanatlı, tek kişilik bir avcı uçağıdır. Önceki Re.2000 ve Re.2001'in geliştirilmiş hâlidir ve Alman Daimler-Benz DB 605 motorunun lisansı alınıp bu motorla donatılmıştır. Otuzdan biraz fazla birimde üretilmiş, 1943 yazında İkinci Dünya Savaşı sırasında Regia Aeronautica tarafından kullanılmış ve ayrıca Cassibile ateşkesinin ardından sağlam kalan uçaklara ek olarak üretilen yeni dört adet birim, İtalyan Sosyal Cumhuriyeti'ne bağlı Aeronautica Nazionale Repubblicana (Ulusal Cumhuriyet Hava Kuvvetleri) ve Luftwaffe tarafından kullanılmıştır.
Tasarımı ve Geliştirilmesi
Re.2005'in önden görünümü
Reggiane'nin yeni savaş uçağı projesi, Officine Meccaniche Reggiane'nin çoğunluk hissesine sahip olan şirketin sahibi Kont Giovanni Battista Caproni'nin doğrudan girişimiyle 1940 yılında başladı. Reggio Emilia'daki şirketin genel merkezinde yeni uçağın genel yapısının test edildiği ahşap bir maket yapıldı ve daha sonra ana kuruluşun rüzgar tünelindeyse yeni kanatların testleri gerçekleştirildi.
Bu arada, beklenen 1.200 beygir gücündeki Fiat G.55 savaş uçağına güç verecek olan Fiat A.38 motorunun geliştirilmesindeki gecikmeler nedeniyle, İtalyan askeri makamları, yeni savaş uçağının üretimini mümkün kılacak alternatif bir çözüm aradılar. Bu çözümü Fiat'ın 1942 baharında lisans altında üretmeyi planladığı Daimler-Benz DB 605 V12 motorunda gördüler.
Reggiane Re. 2005, II. Dünya Savaşı sırasında inşa edilecek Reggiane uçaklarının sonuncusuydu. 1941 yılında başlayan proje, Roberto Longhi liderliğinde, tasarımcılar Alessio, Maraschini, Toniolo ve Pozzi ile birlikte yürütüldü. Reggiane Re.2002 gibi mevcut bir tasarımın geliştirilmesi değil, yeni bir proje olmasına rağmen, ön çalışmalar yıl sonundan önce tamamlandı. DB 605 motoru, Şubat 1942'de gövde hazır olduğunda teslim edilmeyi bekliyordu. Yeni makine yalnızca Mihver Devletleri'nin en iyi uçaklarından biri olarak derecelendirildi. Yarı eliptik kanatları, uzun burnu ve büyük kuyruğu, bu küçük, çevik avcı uçağının ayırt edici özellikleriydi.
MM.494 prototipi ilk olarak 9 Mayıs 1942'de uçtu, ancak ertesi gün sert bir iniş, ciddi hasara neden olan bir alt takım arızasına neden oldu ve uçak Haziran ayına kadar yerde kaldı (MM.494, testlerde iki kez daha hasar gördü). Bu prototip, dört adet Breda 12,7 mm makineli tüfek ve bir Mauser topuna sahipti ve öncelikle test için ve ardından Napoli'nin hava savunması için kullanıldı. Reggiane Re. 2005, Macchi C.205N ve Fiat G.55'in rekabetinden sonra, Regia Aeronautica 750 adet Reggiane Re. 2005 üretimi emri verdi. Ancak bu, savaş zamanı İtalya'sında iyimser bir sayıydı.
Teknik Tasarımı
Pistte bir Re.2005
Re.2005, hafif alaşımlardan yapılmış, alçak kanatlı, tek motorlu, tek kişilik bir savaş uçağıydı. İtici güç, Fiat tarafından RA.1050 RC.58 Tifone (Türkçe: Tayfun) adı altında üretilen orijinal Alman üretimi 1.475 hp (1.100 kW) Daimler Benz DB.605A-1 motoruyla sağlandı. Uçak sağ devirli, üç palli bir Piaggio P.2001 sabit hızlı, mekanik kontrollü, değişken eğimli metal bir pervaneye sahipti. Aerodinamik ama küçük gövde neredeyse tamamen DB 605 motorunun hakimiyeti altındaydı ve yakıt deposu için çok az yer vardı. Gövdeye monte edilen MG 151/20 top, kanatlara monte edilenlerden daha az mühimmat içeriyordu (ikinci prototipten itibaren kanat top yuvalarında 170 mermiye karşılık 150 mermi). Karşılaştırma yapmak gerekirse, Fiat G.55'in gövde topunda 250 mermisi ve ayrıca 12,7 mm makineli tüfek için 600 mermisi vardı.
Re.2005 gösterge paneli
Arka gövde, İtalyan standartlarına göre bile alışılmadık derecede küçüktü ve radyo ekipmanı, oksijen tüpleri içeriyordu ve nispeten büyük olan yüzgeci desteklemekteydi. Kokpit, erişim için sağa doğru eğilen ve zırhlı 50 mm bir ön cama sahip kanopi ile örtülüydü. Buna ek olarak 40 kg (88 lb) ağırlığında 8 mm (0,31 inç) kalınlığında çelik zırhlı bir koltuk da pilot için koruma sağlamaktaydı. Koltuk, kısa mesafelerde 25 mm'yi bile delebilen 12,7 mm'lik mermilere karşı çok az koruma sağladı, ancak zırh sertleştirildi ve homojen çelikten daha fazla koruma sağladı.
Genellikle eliptik olarak tanımlanan ileri teknoloji kanat tasarımı, kökte yüzde 15'ten uçta yüzde 8'e kadar incelen kanat kalınlığı ile yarı eliptikti. Üç kiriş (spar), yapısında bir "T" bölümü içeriyordu. Üçgen şekilli kanat ve kuyruk kontrol yüzeyleri çoğunlukla kumaş kaplıydı, tamamen metal iki parçalı ayrık (split) flaplar ve statik olarak dengeli kanatçıklara (aileron) sahipti. Yakıt, ikisi önde, ikisi arkada olmak üzere, kanatlarda bulunan, 525 litre kapasite sağlayan toplamda dört adet kendinden sızdırmaz yakıt tanklarında taşındı. Geniş paletli alt takım, dışa doğru kanatlara çekildi ve kuyruk tekerleği tamamen geri çekilebilirdi. Re.2005, savaşta hidrolik olarak aktive edilen kanatlara sahip tek İtalyan uçağıydı. Re.2005 en gelişmiş İtalyan avcı uçaklarından biriydi ama aynı zamanda İtalyan endüstrisi tarafından yapılamayacak kadar gelişmişti ve üretilmesi en pahalı olmasa da en pahalılarından biriydi. Re.2005'in tasarımının karmaşıklığı ve küçük boyutları, Fiat G.55'in seri üretim için daha iyi bir seçim olarak değerlendirilmesine yol açmıştır.
Teknik Özellikleri
Genel Özellikleri
Mürettebat: 1
Uzunluk: 8,73 m
Kanat açıklığı: 11 m
Yükseklik: 3,15 m
Kanat alanı: 20,4 m2
Boş ağırlık: 2.600 kg
Brüt ağırlık: 3.610 kg
Motor: 1 × Fiat RA.1050 R.C.58 Tifone V-12 ters, sıvı soğutmalı, pistonlu motor (1.455 hp; 1.085 kW) (Lisanslı Daimler-Benz DB 605A-1)
