Vinil, (IUPAC ismi: Etenil) "CH2=CH-R" formülüne sahip bir tür fonksiyonel gruptur.[1][2] Etilenin (CH2=CH2) bir Hidrojen (H) eksik hâli olarak tanımlanmaktadır. Bir vinil molekülü, bir hidrojen atomunun, başka bir organik moleküle bağlanmasıyla elde edilir. Aynı zamanda bu grup ile oluşmuş organik bileşiklerin adlandırılmasında "Vinil ..." şeklinde de kullanılabilir. Örneğin bir etilen molekülüne bağlı bir hidrojen atomu ayrılır, yerine Cl atomu bileşiğe dâhil olursa bu madde vinil klorür olarak adlandırılır.
Vinil Polimerleri
Vinil grupları, bir radikal başlatıcı veya bir katalizör yardımıyla polimerize olabilir ve vinil polimerler oluşturabilir. Vinil polimerleri çift bağ kaybolduğu için vinil grubu içerir sayılmaz.
Endüstride önemli bir vinil bileşiği vinil klorürün (IUPAC ismi: Kloroeten) polimerleşmesi ile oluşan PVC'dir (Poli vinil klorür).[3] Aşağıdaki tabloda bazı önemli polimerler verilmiştir.
Radikal ilk olarak 1835'te Henri Victor Regnault tarafından rapor edildi ve başlangıçta "Aldehydène" olarak adlandırıldı. Karbonun atom kütlesinin yanlış ölçülmesi nedeniyle, o sırada C4H6 olduğuna inanılıyordu. Daha sonra 1839'da Justus von Liebig tarafından "asetil" olarak yeniden adlandırıldı, çünkü asetik asidin radikali olduğuna inanıyordu.[4]
Güncel hâli, 1851'de Liebig'in hipotezini çürüten Alman kimyager Hermann Kolbe tarafından ortaya atıldı.[5] Buna rağmen 1860'ta bile Marcellin Berthelot, asetilen için icat ettiği adı Kolbe'ninkine değil, Liebig'in terminolojisine dayandırdı.
"Vinil" kelimesinin etimolojisi, etil alkol ile olan ilişkisi nedeniyle Latince vinum = "şarap" ve Yunanca "hylos" 'υλος kelimesidir.
