Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Zero Mostel

Zero Mostel
Broadway Damdaki Kemancı müzikalinde (1964)
DoğumSamuel Joel Mostel
28 Şubat 1915(1915-02-28)
Brooklyn, New York
Ölüm8 Eylül 1977 (62 yaşında)
Philadelphia, Pensilvanya, ABD
Mezun olduğu okul(lar)New York Şehir Koleji
New York Üniversitesi
MeslekOyuncu, komedyen, şarkıcı
Etkin yıllar1941–1977
Tanınma nedeniAptallar Şehri
Damdaki Kemancı
Yapımcılar
The Front

Samuel Joel "Zero" Mostel (28 Şubat 1915 - 8 Eylül 1977) Amerikalı oyuncu, şarkıcı. Sahne ve ekranda, en iyi komedyenlerden biri olarak tanındı. Tiyatro sahnesinde Damdaki Kemancı müzikalinde çarpıcı başrol Tevye'yi oynadı, A Funny Thing Happened on the Way to the Forum'da (Aptallar Şehri) sahnede ve perdede başrol Pseudolus karakterini, Mel Brooks'un The Producers'ın (Yapımcılar, 1967) filminde Max Bialystock karakterini canlandırdı. Mostel, Don Richardson'ın bir öğrencisiydi ve kas hafızasına dayalı bir oyunculuk tekniği kullandı.[1][2][3] 1950'lerde kara listeye alındı; Amerikan Karşıtı Faaliyetleri İzleme Komitesi nezdinde yaptığı ifade kamuoyunda geniş yankı bulmuştu. Mostel daha sonra Hollywood kara listesine alınacak The Front (1976) adlı drama filminde Woody Allen ile birlikte rol aldı ve Mostel'in En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Britanya Akademisi Film Ödülü'ne aday gösterildi.

Mostel bir Obie Ödülü ve üç kez Tony Ödülü sahibi oldu. Aynı zamanda 1979'da ölümünden sonra alındığı American Theatre Hall of Fame'in de üyesidir.[4]

Kariyeri

1941'de Manhattan şehir merkezinde bir gece kulübü olan Café Society, profesyonel bir komedyen olma ve düzenli bir rol oynama teklifiyle Mostel'e başvurdu. Mostel kabul etti ve sonraki birkaç ay içinde Café Society'nin ana cazibe merkezi haline geldi. Burada, "Sam Mostel" in bir çizgi roman için uygun olmadığını düşünen kulüp sahibi Barney Josephson'ın emriyle basın ajanı Ivan Black tarafından yaratılan Zero sahne adını benimsedi. Arkadaşları arasında da Zee olarak anıldı.[5]

Yükselişi

1960 yılı civarında Mostel.

Mostel'in profesyonel olarak yükselişi hızlı oldu. 1942'de Café Society'deki maaşı haftada 40 dolardan 450 dolara çıktı; radyo programlarında yer aldı, iki Broadway gösterisinde (Keep Them Laughing, Top-Notchers) rol aldı, Paramount Theatre'da oynadı, bir Metro-Goldwyn-Mayer filminde (Du Barry Was a Lady) yer aldı ve La Martinique'e haftada 4.000 $'dan sözleşme yaptı. Ayrıca performans tarzını etkileyen Yidiş tiyatrosunda Cameo görünümler yaptı. 1943'te Life dergisi onu "şu anda yaşayan en komik Amerikalı" olarak tanımladı.[6]

Mart 1943'te Mostel, ABD Ordusu tarafından askere alındı. Mostel, Ordu hizmeti hakkında çeşitli bilgiler vermesine rağmen, kayıtlar, belirsiz bir fiziksel engel nedeniyle Ağustos 1943'te onurlu bir şekilde terhis edildiğini gösteriyor. Daha sonra 1945'e kadar USO (United Service Organizations) aracılığıyla askerleri eğlendirdi.[7]

Mostel, aktris ve dansçı olan Kathryn (Kate) Cecilia Harkin ile iki yıllık bir birliktelikten sonra 2 Temmuz 1944'te evlendi. Çift, Harkin'in "Rockette" olduğu Radio City Music Hall'da tanışmıştı.[8] Yeni karısı Yahudi olmayan bir kadın olduğu için evlilik, Ortodoks Yahudi ebeveynleriyle ilişkilerinde sorunlara neden oldu, hatta Zero Mostel'in annesi Kate veya torunlarıyla hiç tanışmadı.[9]

Ölümü

Hayatının son dört ayında, Mostel, kilosunu 304'ten 215 pound'a düşüren beslenme açısından sağlıksız bir diyet (daha sonra arkadaşları tarafından açlık diyeti olarak tanımlanır) yaptı. Philadelphia'da Arnold Wesker'ın yeni oyunu The Merchant (Mostel'in Shakespeare'in Shylock eserinin yeniden tasarlanmış bir versiyonunu oynadığı) provaları sırasında soyunma odasına düştü ve Thomas Jefferson Üniversite Hastanesine götürüldü. Solunum bozukluğu teşhisi kondu ve tehlikede olmadığına ve yakında taburcu edileceğine inanılıyordu. Ancak 8 Eylül 1977'de Mostel baş dönmesinden şikayet etti ve bilincini kaybetti. Doktorlar onu tedavi edemediler ve o akşam öldüğü açıklandı. Aort anevrizması geçirdiğine inanılıyor.[10]

Wesker, oyunu kapsayan, şehir dışındaki sıkıntıları anlatan ve Zero Mostel'in ölümüyle sonuçlanan Shylock'un Doğuşu ve Zero Mostel'in Ölümü adlı bir kitap yazdı.[11]

Son istekleri doğrultusunda ailesi herhangi bir cenaze töreni veya başka bir anma töreni düzenlemedi. Mostel, ölümünün ardından yakıldı; küllerinin yeri herkes tarafından bilinmemektedir.[12]

Çalışmaları

Filmografi

Yıl Başlık Rol Notlar
1943 Du Barry Bir Kadındı Rami/Swami/Taliostra
1950 Sokaklarda Panik Raymond Fitch
1951 Uygulayıcı Büyük bebeğim lazick
1951 Sirocco Balukjiaan
1951 Bay Belvedere Zili Çalıyor Emmett
1951 Geri Dönen Adam Mullins botları
1951 Model ve Evlilik Komisyoncusu George Wixted
1961 Godot'yu Beklerken Estragon
1966 Forum Yolunda Komik Bir Şey Oldu Pseudolus
1967 Çıkış Çocukları Dış ses kısa film
1967 Yapımcılar Max Bialystock
1968 Büyük Catherine Potemkin
1969 Büyük Banka Soygunu Rev. Dindar Mavi
1970 Melek Levine Morris Mishkin
1972 Sıcak Kaya Abe Greenberg
1973 Marco Kublai Han
1974 Gergedan John
1974 Once Upon a Scoundrel Carlos del Refugio
1975 Fore Play Başkan/Don Pasquale
1975 Korkuya Yolculuk Kopelkin
1976 Deha Müfettiş Hoku Ichihara
1976 Ön Hecky Kahverengi
1976 Hollywood Denemede Kendisi Belgesel
1978 Tekne battı Kehaar (seslendirme) Son film rolü;



</br> ölümünden sonra serbest bırakıldı
1979 En iyi çocuk Kendisi Belgesel

Televizyon

Yıl Başlık Rol Notlar
1948 Kayıt dışı Performans 2 bölüm
1949 Ford Tiyatrosu Banjo Bölüm: Akşam Yemeğine Gelen Adam
1959 Zero Mostel Çeşitli Karakterler Televizyon filmi
1959 Sholom Aleichem Dünyası Performans Televizyon filmi
1959-60 Haftanın Oyunu Estragon/Melamed 2 bölüm
1970 Rowan ve Martin'in Gülüşü Konuk Sanatçı 2 bölüm
1972 Elektrik Şirketi Büyü Bağlayıcı (ses) 650 bölüm
1976 Küçük Davulcu Çocuk, Kitap II Brutus (seslendirme) Televizyon Özel
1977 The Muppet Show Kendisi - Konuk Yıldız 2. sezon 2. bölüm



</br> ölümünden sonra yayınlandı[13]

Sahne

Yıl Başlık Rol Yer
1942 Cafe Crown Patron Cort Tiyatrosu, Broadway
1942 Gülmeye Devam Edin Performans 44. Sokak Tiyatrosu, Broadway
1942 Birinci Sınıflar Performans
1945 Konser Çeşitleri Performans Ziegfeld Tiyatrosu, Broadway
1946 Dilenciler Tatili Hamilton Peachum Broadway Tiyatrosu, Broadway
1952 Mısır'a uçuş Glubb Müzik Kutusu Tiyatrosu, Broadway
1954 Deliler ve Aşıklar Dan Cupid



</br> (Buddy Hackett değiştirildi)
Broadhurst Tiyatrosu, Broadway
1956 Szechwan'ın İyi Kadınları Bay Shu Fu Phoenix Tiyatrosu, Broadway Dışı
1957 Altın kadar iyi Doc Penny Belasco Tiyatrosu, Broadway
1958 Nighttown'daki Ulysses Leopold Bloom Rooftop Theatre, Broadway Dışı
1960 İyi Çorba Krupiye Plymouth Tiyatrosu, Broadway
1961 Gergedan John Longacre Tiyatrosu, Broadway
1962 Forum Yolunda Komik Bir Şey Oldu Prolog/Pseudolus Alvin Tiyatrosu, Broadway
1964 Damdaki Kemancı Tevye İmparatorluk Tiyatrosu, Broadway
1969 Blecht'ten Bir Dua İlan edildi sonra iptal edildi
1971 Damdaki kemancı Tevye Majestic Tiyatrosu, Broadway
1974 Nighttown'daki Ulysses Leopold Bloom Rooftop Theatre, Off-Broadway
1976 Damdaki kemancı Tevye Kış Bahçesi Tiyatrosu, Broadway

Hakkındaki eserler

  • Zero Mostel, Robert Frank'ın Bir Kitap Fotoğrafını Okuyor (New York Times, 1963)
  • Zero Mostel'in Kötüler Kitabı [İsrail Shenker ile, fotoğraflar Alex Gotfryd] (Doubleday, 1976)

Ödüller ve adaylıklar

Yıl Ödül Kategori İş Sonuç
1961 Tony Ödülü Bir Oyunda Başrol Oyuncu Tarafından En İyi Performans Gergedan Kazandı
1963 Bir Müzikalde En İyi Erkek Oyuncu Ödülü Forum Yolunda Komik Bir Şey Oldu Kazandı
1965 Damdaki Kemancı Kazandı
Outer Critics Circle Ödülü Müzikalde En İyi Erkek Oyuncu Kazandı
1967 Laurel Ödülleri Yeni Erkek Yüz 7.
1969 Altın Küre Ödülleri En İyi Erkek Oyuncu - Müzikal veya Komedi Filmi Yapımcılar Adaylık
1974 Tony Ödülü Bir Oyunda Başrol Oyuncu Tarafından En İyi Performans Nighttown'daki Ulysses Adaylık
Drama Masası Ödülü Bir Oyunda En İyi Erkek Oyuncu Kazandı
1978 British Academy Film Ödülleri Yardımcı Rolde En İyi Erkek Oyuncu Ön Adaylık

Kaynakça

  1. ^ "Approach" (İngilizce). The Heller Approach. 8 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2012. 
  2. ^ "Don Richardson" (İngilizce). amctv.com. 16 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2012. 
  3. ^ Schlosberg III. "Don Richardson; Director, Acting Teacher". Los Angeles Times (İngilizce). 8 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2012. 
  4. ^ "Theater Hall of Fame Enshrines 51 Artists". The New York Times (İngilizce). 19 Kasım 1979. 21 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2019. 
  5. ^ Brown, ss. 23–24
  6. ^ Butterfield (18 Ocak 1943). "Zero Mostel". Life Dergisi (İngilizce). s. 61. Erişim tarihi: 2 Mart 2017. 
  7. ^ Brown, ss. 36–39
  8. ^ "Kate Mostel Dies at 67; An Actress and author". The New York Times (İngilizce). 23 Ocak 1986. ISSN 0362-4331. 17 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2017. 
  9. ^ Sainer, Arthur (1998). Zero Dances: a Biography of Zero Mostel (İngilizce). Hal Leonard Corp. 
  10. ^ Weil, Martin (10 Eylül 1977). "Actor Zero Mostel Dies". The Washington Post (İngilizce). 24 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2020. 
  11. ^ Kaufman, David (29 Ağustos 1999). "Review. The Birth Of Shylock And The Death Of Zero Mostel". The New York Times (İngilizce). 5 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2020. 
  12. ^ "Mostel cremated at secret site". The Ottawa Journal (İngilizce). 10 Eylül 1977. s. 5. 29 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2020. 
  13. ^ Kermit Culture: Critical Perspectives on Jim Henson's Muppets (İngilizce). McFarland & Company. 2009. s. 218. ISBN 978-0-78644-259-1. 

Kaynakça

  • ZeroMostel: Bir Biyografi (1989), Jared Brown, Atheneum, NY (0-689-11955-0)
  • Isenberg, Barbara (2014). Gelenek !: Dünyanın En Sevilen Müzikali, Damdaki Fiddler'ın Son Derece Olasılıksız, Nihayetinde Muzaffer Broadway'den Hollywood'a Hikayesi. New York: St. Martin's Press. 978-0-312-59142-7ISBN 978-0-312-59142-7 .

Dış bağlantılar

Kembali kehalaman sebelumnya