Boeing B-52 Stratofortress (stratotvrđava) nastao je kao nasljednik B-50 sa turbopropelerskim motorima. Godinu kasnije s proizvodnjom mlazne turbine J-57 kompanije Pratt & Whitney, preuređen je na mlazni pogon.
Prvi prototip, 464-67, preuzima tehnologiju od B-47. Tako krila ostaju montirana na visini ramena trupa, a motori u paru ispod krila. Pilotska sjedišta postavljena su kao kod komercijalnih transportnih aviona, jedno pored drugog. Tehnički oficir sjedi iza pilota, a dva tehničara nalaze se u unutrašnjosti kod bombi. B-52CBC (Conventional Bomb Carrier) jedan je za nošnju konvencionalnih bombi preuređen tip ovog aviona, čija je glavna uloga bila u Vijetnamu pri bombardiranju puteva u Ho Chi Minhu. 1991. ovi se avioni preuređuju u B-52H i nose krstareće raketeAGM-129 ACM. Proizvodnja je zvanično obustavljena 1962.[3]
Historija
Postojeći bombarder američke avijacije B-29, koji je upotrijebljen u Hirošimi i Nagasakiju, nije imao veliki domet. Američko ministarstvo odbrane raspisuje tender gdje su između ostalog postavljeni sljedeći uslovi: novi bombarder mora preletjeti do 8.000 km i uz to nositi atomske bombe (teške 4,5 t). 1968. američka kompanija Boeing osvaja tender s novim modelom B-52. Nakon 4 godine razvoja obavlja se prvi let koji je trajao 3 h.[4]
Hladni rat
Tokom utrke u naoružavanju između SAD-a i SSSR-a B-52 je obavio niz raznih operacija. Bacio je hidrogensku (termonuklernu) bombu na ostrvo Bikini Atol, koja je bila 200 puta jača od eksplozije u Nagasakiju.
Operacija "Crowndome"
Da bi američki protivnapad, u slučaju nuklearnog napada SSSR-a, što brže mogao uslijediti pokreće se operacija pod nazivom "Crowndome". U suštini određeni broj bombardera B-52, s nuklernim bombama u spremištu, naizmjenično je patrolirao iznad Evrope i Amerike. Operacija je obustavljena nakon tri pada aviona gdje su područja radioaktivno ozračena. Prva havarija dogodila se 1961. u SAD-u da bi se isto desilo 1966. kod Španije (sudar s tanker avionom) i 1968. kod Grenland
Rat u Vijetnamu
Tokom rata u Vijetnamu, u operaciji "Arklight" dolazi do masovne upotrebe bombardera. Budući da je protivvazdušna odbrana Sjevernovijetnamske vojske imala rakete zemlja-vazduh dometa 30 km, bila je u stanju oboriti B-52 koji je imao operativnu visinu do 15 km. Ometanje radara se obavlja u operaciji "Ribbonramble" sa B-52 koji su imali ugrađenu dodatnu elektronsku opremu. U napadu Hošimin (Hanoj), tokom operacije "Leyendecker", koji je bio štićen s 100 raketnih lansera. Eskadrile B-52 aviona napadaju u 3 naleta. Iako je američka avijacija izgubila 15 aviona tipa B-52 napad se smatra uspješnim. Od 1974. bombarderi postaju tema na predsjedničkim izborima. Traženo je da se cijena, za proizvodnju novih avona, ograniči na 100 miliona dolara po komadu. U međuvremenu na tržište dolazi konkurent B-1A Rockwell koji je u stanju letjeti ispod radara s nadzvučnom brzinom uz veći kapacitet spremišta za bombe. Kandidat Gerald Ford je favorizovao B-1A dok je Jimmy Carter obećao da će, slučaju njegove pobjede, B-52 ostati u upotrebi. Carter u novembru 1976. pobjeđuje na izborima.
