Upravni period njemačke skupštine traje četiri godine. Članovi skupštine mogu se udruživati u frakcije ili parlamentarne grupe, te time dobijaju poseban status u organizacionom procesu odlučivanja. Parlamentom presjedava predsjednik parlamenta. Ukupan broj članova 20. saziva Bundestaga je 736, a predsjednik je Bärbel Bas, član Socijaldemokratska partija Njemačke (SPD).
Po službenom protokolu, prvu sjednicu novog saziva njemačkog parlamenta otvara predsjednik prošlog saziva. Bundestag ima zakonodavnu funkciju, odnosno donosi savezne zakone, mijenja Osnovni zakon Savezne Republike Njemačke (njem: Grundgesetz für die Bundesrepublik Deutschland) i Ustav. U nekim slučajevima je potrebna odluka i drugog doma tzv. Saveznog savjeta (njem:Bundesrat)[1] Bundesrat potvrđuje međudržavne ugovore, kao i ugovore sa međunarodnim organizacijama, te donosi državni proračun. Po apsolutnom većinskom pravu bira predsjednika vlade, te suučestvuje u izboru predsjednika Njemačke, saveznih sudija i drugih izvršnih organa Njemačke, te odlučuje o upotrebi Njemačke vojske (njem:Bundeswehr). Politička važnost parlamenat je u zadaći informiranja građanja, te razmatranju njihovih zahtjeva.
^Zbog pristupanja Saarlanda 4. januara 1957. skupštini je dodano još deset novih zastupnika, koji su prethodno bili izabrani u Pokrajinsku skupštinu Saarlanda. Time je povećan broj punopravnih zastupnika Bundestaga sa 487 na 497. Od tih novih deset zastupnika, u početku su četiri pripadala stranci CDU, a po dva SPD, Kršćanskoj narodnoj stranci Saarlanda (CVP) i Demokratskoj stranici Saar (DPS)
^Zbog procesa reunifikacije Njemačke od 8. juna 1990. 22 zastupnika iz Zapadnog Berlina (11 zastupnika CDU, sedam SPD, dva FDP i dva AL) dobili su puno pravo glasanja, čime se broj punopravnih zastupnika Bundestaga povećao sa 497 na 519. Dana 3. oktobra 1990. 144 zastupnika iz bivše DDR pristupilo je Bundestagu; oni su ranije bili zastupnici Narodne skupštine DDR. Time se broj punopravnih zastupnika Bundestaga povećao sa 519 na 663. Od 144 zastupnika Narodne skupštine DDR njih 63 su bili iz redova CDU, osam iz Njemačke socijalne unije (DSU), 33 iz SPD, devet iz FDP, 24 iz Stranke demokratskog socijalizma (PDS) a sedam iz Bündnis 90/Zeleni (istok) (uključujući i Zelenu partiju DDR-a)
Reference
^ abHorst Pötzsch zum Bundesrat,BPB, 15. decembar 2009. Horst Pötzsch: Die Deutsche Demokratie. 5. prerađeno i ažurirano izdanje, Bonn: Bundeszentrale für politische Bildung 2009, str. 86–87.