Estante filo de doganisto, li iris en 1846 Parizon por iĝi pentristo. Dum la junaj jaroj li ŝanceliĝis inter religia malintereso kaj fanatika ateismo (la patro estis ateisto, dume la patrino katolikino). Post la rekristaniĝo en 1869 la verkado iĝis ilo de misia ardo. L
La ĉefpersono de lia membiografia romano Le Désespéré (1886) similas al lia intertempa vivkunulino, la prostituitino Anne-Marie Roulé. La povreco de la figuroj de la romano La femme pauvre (1897) rakontas la situacion de la familio de Bloy mem, por kiu la malriĉeco fariĝis mistikisma baztravivaĵo al radikalismo kristana.
La sep taglibroj de Bloy estas impresa atesto de vivita kredo (Quarante ans de captivité à Cochons-sur-Marne, 1905; L’invendable, 1909; Le vieŭ de la montagne, 1911; Le pèlerin de l’absolu, 1914; Au seuil de l’Apocalypse, 1916; La porte des humbles, 1920). La eseo Le Salut par les Juifs (1892) estas ankaŭ politike grava apologio de la judismo kontraŭ la multo da antisemitoj tiutempaj. Bloy estis amiko de Georges Rouault, Paul Bourget kaj Joris-Karl Huysmans. La eldono de la kompleta verkaro en 20 volumoj realigitis inter 1947 ĝis 1949.
Graveco
La libroj de Bloy estis sen tre granda literatura sukceso; tamen ili treege gravis por la anoj de la menciita katolika renovigmovado literatura. En Germanlingvio liaj libroj legitis nur post la Dua mondmilito, kune kun aliaj francaj modelaj verkistoj kiel Georges Bernanos aŭ Paul Claudel. Germanen tradukita kompleta eldono aperis en 1953 sub la titolo Der beständige Zeuge Gottes.
Fonto
Fischer, Cornelia: Bloy, Léon, en: Microsoft Encarta 2007 Enzyklopädie, Microsoft Corporation, 2006 (DVD).
