Oklokrazia[1] (antzinako grezieraz: ὀχλοκρατία, ojlokratía, euskaraz: «jendetzaren boterea») edo jendetzaren gobernuademokraziaren endekapen-moduetako bat da, monarkiatirania edo aristokrazia [[oligarkia bihur daitekeen bezala. Batzuetan gehiengoaren tiraniarekin nahasten da, bi terminoak estuki lotuta baitaude.[2]
Polibio greziar historialariak, Historiak (6.3.5etik 6.4.10era)[3] bere lanean sortu zuen terminoa, k.a. 200. urtearen inguruan. Polibiok anaziklosiaren teoria propioa garatu zuen, hiru gobernu forma aristotelikoetan eta dagozkien forma lizunetan oinarrituta, demagogiaren ordez, demokraziaren forma endekatu gisa, oklokraziaren kontzeptu berria erabiliz.
Demokrazia, etimologikoki, «herriaren gobernua» da, bere borondate orokorrarekin estatuaren boterea legitimatzen duena; oklokrazia, berriz, «jendetzaren gobernua» da, hau da, «jendetza, masa edo jendetza ekoizpen biopolitikoko eragile bat da, eta gai politikoei heltzeko orduan, borondate akastuna du, ebikziorako joera duena, nahastua eta irrazionala, eta, beraz, ez du autogobernurako gaitasunik, eta, beraz, ez ditu gordetzen herritzat hartzeko beharrezko baldintzak».[4]
.jpeg)
