Oer it algemien wurdt mei minachting op barbaren delsjoen, mar it komt ek foar dat sokken krekt bewûndering oproppe en romantisearre wurde as nommele wylden. Yn oerdrachtlike sin kin de term 'barbaar' fierders as in omskriuwende skelnamme brûkt wurde foar eltse persoan dy't ûnfatsoenlik, lomp, wreed of oarlochssuchtich is of as sadanich oerkomt. De maatskippij fan barbaren wurdt wol bararisme of barbarij neamd, wat termen mei in tige negative lading binne.
Yn it Alde Grikelân waard it wurd βάρβαρος (barbaros) brûkt as it tsjinstelde fan πολίτης (politēs), dat "boarger" betsjut, d.w.s. in ynwenner fan in πόλις (polis), in stêdsteat. Dêrby gie it yn it foarste plak om net-Helleenske folken, mar ek om banditen, fûgelfaaien, slaven en oaren dy't om 'e iene of oare reden net it boargerskip fan in stêd hiene. It wurd barbaros ûntstie yn it Aldgryksk as in klankneibearing fan 'e foar de Alde Griken ûnfersteanbere talen dy't útlanners sprieken.