Andrés Díaz de Rábago Pérez, nado na Pobra do Caramiñal o 3 de outubro de 1917 e finado en Xinzhuang (Nova Taipei, Taiwán) o 15 de xuño de 2022, foi un médico, frade xesuíta e misioneiro galego.[1][2][3]
Traxectoria
Fillo dun armador e empresario da Pobra, Andrés Díaz de Rábago Aguiar, e neto de Joaquín Díaz de Rábago, estudou no colexio dos Xesuítas de Vigo e rematou o bacharelato en Portugal. En 1933 accedeu a estudar Medicina na Universidade de Santiago de Compostela, pero interrompeu os estudos á chegada da Guerra Civil para participar como soldado.[4] Nos tempos de estudante en Santiago acompañou a Valle-Inclán, que era amigo e compadre do seu pai, nos seus últimos días.[5]
Loitou na Guerra no bando nacional, e a súa familia foi unha importante contribuínte económica ao soporte do exército franquista, como testemuña por exemplo El Eco de Santiago do 1 de agosto de 1936.[6] Ao remate da contenda acabou a súa licenciatura e ingresou na Compañía de Xesús (1940). A súa formación relixiosa fíxoa en Salamanca, e trasladouse a Santander para rematar a súa tese.[7]
Como misioneiro católico chegou á China en novembro de 1947, logo de facer escala en Filipinas.[2] Na China estudou teoloxía e traballou nas cidades de Xanghai e Beixín. Na primeira das cidades ordenouse como sacerdote católico en 1952. Coa vitoria do comunismo logo da Guerra Civil Chinesa, Díaz marchou ás Filipinas, onde se estableceu en Manila. Alí continuou a súa formación, ata doutorarse en Teoloxía.
Despois marchou ao Timor Leste, daquela unha colonia portuguesa, onde deu clase a Ximenes Belo e a Xanana Gusmão. De alí finalmente, en 1969, foi para Taiwán, onde traballou como misioneiro católico, como doutor e como profesor de Latín na Universidade Nacional de Taiwán. Continuou activo como relixioso ata superados os cen anos.
Recoñecementos
Vida persoal
Foi curmán de Carmela Arias Díaz de Rábago, empresaria.
Notas
