Francesco Solimena, coñecido tamén como o Abate Ciccio foi un pintor e arquitecto italiano dos séculos XVII e XVIII, considerado como unha das figuras salientes do rococó en Italia.
Biografía
Francesco naceu en Canale di Serino, Serino, o 4 de outubro de 1657 ; faleceu en Barra (un barrio de Nápoles) o 3 de abril de 1747. Formouse no obradoiro que o seu pai Angelo Solimena, tiña en Nocera de' Pagani (hoxe Nocera Inferiore), localidade orixinaria da mai, onde vivía a súa familia. Tomou primeiro como modelo a obra de Francesco Guarino, e máis tarde, resolto a facerse un estilo propio, comezou a mirar con interese a pintura escenográfica e fantasiosa de Luca Giordano e a tenebrista de Mattia Preti.
As obras realizadas entre 1670 e 1680, entre as que se lembran O Paraíso na catedral de Nocera Inferiore e a Visión de San Cirilo de Alexandría na igrexa de San Domenico en Solofra, foron feitas en colaboración co seu pai.
Despois de 1680, as súas obras decántanse pola pintura naturalista, adheríndose progresivamente ao gusto barroco. Neste sentido cómpre mencionar os frescos de San Xurxo en Salerno, e os lenzos sobre a Virtude na sancristía de San Paolo Maggiore en Nápoles.
En 1728 foille encargado polo cardeal Michele Federico Althann, vicerrei de Nápoles e bispo da cidade húngara de Vác, un lenzo mostrando o prelado no acto de ofrecerlle ao Emperador de Austria Carlos VI o catálogo da pinacoteca imperial (cadro hoxe no Kunsthistorisches Museum de Viena), que "suscitou un verdadeiro entusiasmo".
Un retorno a traballos de estilo xuvenil evidénciase a partir de 1735, por exemplo nas pinturas realizadas na Reggia de Caserta, por encarga de Carlos de Borbón.
Solimena traballou para as principais cortes europeas, pero sen moverse apenas de Nápoles. É tido por un dos artistas que mellor encarnaron a cultura tardo-barroca en Italia
Il cardinale Michele Federico Althann offre all'imperatore Carlo VI il catalogo della pinacoteca imperiale, 1728 (O cardeal Althann ofrece ao Emperador Carlos VI o catálogo da pinacoteca imperial), Viena, Kunsthistorisches Museum
Palazzo Solimena: unha das obras arquitectónicas do artista
No cuarto decenio do século XVIII, a causa do estado da edificación quattrocentista (século XV), o bispo Niccolò de Dominicis decidiu reedificar, no sitio actual, o campanario da Catedral de Nocera Inferiore. Financiado pola confraría do Rosario, que contribuíu cuns 2.050 ducados, o novo campanile foi realizado "en conformidade co modelo de madeira feito por Francesco Solimena", conservado aínda no oratorio da congregación. A obra constitúe unha das raras execucións arquitectónicas de Solimena, que veu realizados os seus dotes de proxectista, testemuñados noutras obras, tales a San Nicola alla Carità, o pórtico da San Giuseppe dei Vecchi e mais no palacio de San Potito.
Véxase tamén
Bibliografía
Bicco Margaret, La rifattione della cattedrale di Nocera Inferiore, cronache da un cantiere settecentesco, Il Girasole, Napoli, 2005, p. 35
