Karl Barth

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2014.)

Karl Barth

(1956)
Biografía
Nacemento	10 de maio de 1886 Basilea, Suíza
Morte	10 de decembro de 1968 (82 anos) Basilea, Suíza
Lugar de sepultura	Friedhof am Hörnli (pt)
Relixión	Protestantismo e Igrexas Reformadas
Educación	Universidade de Gotinga
Actividade
Lugar de traballo	Berna Marburgo Tubinga Berlín Basilea
Ocupación	teólogo, pastor, profesor universitario, escritor
Empregador	Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn Universidade de Basilea Universidade de Gotinga Universidade de Münster Universidade Duke
Partido político	Partido Socialdemócrata de Alemaña (1932–) Partido Socialista Suízo (1915–)
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Zofingia Académie des Sciences Morales et Politiques (pt)
Alumnos	Ernst Kähler e Jacques de Senarclens (en)
Influencias	Anselmo de Canterbury, Jean Calvin, Friedrich Schleiermacher, Søren Kierkegaard, Adolf von Harnack (pt) , Christoph Blumhardt (pt) e Georg Wilhelm Friedrich Hegel
Obra
Obras destacables (1919) A Carta aos Romanos (pt)
Arquivos en	Karl Barth-Archiv (en)
Familia
Cónxuxe	Nelly Barth
Pai	Fritz Barth
Irmáns	Peter Barth Heinrich Barth
Parentes	Theodor Barth, curmán
Premios
(1968)  Sigmund Freud Prize (en) (1963)  Prêmio Sonning (pt) (1963)  doutor honoris causa pola Universidade de París (1959)  Doctor honoris causa of the University of Strasbourg (en)  Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias  honorary doctor of the University of Utrecht (en)  honorary doctor of the University of Münster (en)  honorary doctorate of the University of Glasgow (en)  doutor honoris causa pola universidade de Edimburgo  Honorary doctorate from the University of Geneva (en)  honorary doctor of the University of Chicago (en)  honorary doctor of the University of St Andrews (en)  doutor honoris causa pola Universidade de Oxford
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Барт Карл) Encyclopedia of Modern Christian Politics (2006 ed.) (en) , (sec:Barth, Karl (1886-1968)) Dictionary of Biblical Criticism and Interpretation (2007 ed.) (en) , (sec:Barth, Karl (1886-1968))

Karl Barth, nado en Basilea 1886 e finado na mesma cidade en 1968, foi un teólogo suízo, un dos principais pensadores do movemento neoortodoxo, con grande influencia en moitos dos teólogos protestantes posteriores.

Naceu en Basilea, pero pasou a infancia en Berna, entre 1911 e 1921 foi pastor da Igrexa reformada suíza en Safenwil, no cantón de Aargau, máis tarde foi profesor de teoloxía en Bonn, deixou Alemaña en 1935 por rexeitar apoiar a Adolf Hitler e tras ser un dos autores principais da declaración teolóxica de Barmen (1934), na que se opuña aos desexos nazis de controlar o cristianismo alemán e que deu orixe á Igrexa confesante e a compromisos radicais ata o martirio como o de Dietrich Bonhoeffer. De volta en Basilea foi profesor de teoloxía. Deixou unha forte pegada en autores como Oscar Cullmann ou Jürgen Moltmann.

Barth comezou como seguidor das teorías do protestantismo liberal alemán de autores como Wilhelm Herrmann, do que foi discípulo, pero á altura da primeira guerra mundial distanciouse desta postura, en parte debido ao apoio que os teólogos protestantes liberais deran á guerra.

En 1919 publica Der Römerbrief que reescribiu en 1922, unha esexese da epístola aos romanos, na que dá as claves do seu pensamento teolóxico.

Barth foi un dos fundadores do movemento teolóxico coñecido como a Teoloxía dialéctica, que enfatiza a revelación de Deus por Deus como a fonte da doutrina cristiá e a Biblia é a interpelación que Deus dirixe aos homes.

Inimigo declarado da teoloxía natural, para Barth o Deus que constrúe a razón humana non é máis ca unha proxección do home mesmo (tal como albiscara Ludwig Feuerbach). Trátase dunha perigosa fantasía cosmovisional, un ídolo. A razón humana está escurecida pola soberbia radical do home natural que é absolutamente pecador. Só Deus pode ter a iniciativa por pura Graza. Fronte a Igrexa católica que ve na razón humana unha analoxía do Logos divino, Barth afirma a radical gratuidade da acción salvadora de Deus en Xesucristo sen virtude nin mérito por parte do home.

Logo da segunda guerra mundial opúxose ao rearmamento alemán e apoiou ao movemento pacifista.

• Carta aos Romanos
• Dogmática Eclesiástica
• Humanismo

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Karl Barth