Pitirim Sorokin

Pitirim Sorokin

(1917)
Nome orixinal	(ru) Питирим Александрович Сорокин
Biografía
Nacemento	23 de xaneiro de 1889 (Xuliano) Turya, Rusia (en)
Morte	10 de febreiro de 1968 (79 anos) Winchester, Estados Unidos de América (pt)
President of the American Sociological Association (en)
1965 – 1965
Membro da Asemblea Constituínte Rusa
Datos persoais
Residencia	Estados Unidos de América (1923–)
Educación	Universidade Estatal de San Petersburgo
Actividade
Campo de traballo	Socioloxía, Criminoloxía, Etnografía, filosofía política, Filosofía da cultura e Antropoloxía cultural
Ocupación	sociólogo, político, profesor universitario, filósofo, escritor
Empregador	Universidade Harvard (1940–1959) Universidade de Minnesota (pt) (1924–1940)
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos
Movemento	Filosofía occidental
Alumnos	Myra Page (en)
Obra
Doutorando	Robert K. Merton
Arquivos en	Universidade de Saskatchewan (pt)
Familia
Fillos	Peter Sorokin, Sergei Sorokin
Premios
(1951)  doutor honoris causa pola Universidade Nacional Autónoma de México
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Сорокин Питирим Александрович) Obálky knih, Enciclopedia soviética armenia, volume 11, (p.19)

Pitirim Alexandrovich Sorokin (en ruso: Питири́м Алекса́ндрович Соро́кин), nado en Turya (gobernación de Vologda) o 21 de xaneiro^xul./ 2 de febreiro de 1889^greg. e finado en Winchester (Massachusetts) o 10 de febreiro de 1968 foi un sociólogo e activista político ruso-estadounidense, que contribuíu á teoría do ciclo social.

Pitirim Alexandrovich Sorokin naceu o 21 de xaneiro^xul./ 2 de febreiro de 1889^greg. nunha pequena poboación do uezd de Yarensk, no Imperio Ruso (actualmente no distrito de Knyazhpogostsky en Rusia), segundo fillo de pai ruso e nai komi. O pai de Sorokin, Alexander Prokopievich Sorokin, era de Veliky Ustyug e era un ourive viaxeiro especializado en ouro e prata, mentres que a súa nai, Pelageya Vasilievna, era nativa de Zheshart e pertencía a unha familia campesiña. O seu irmán máis vello, Vasily, naceu en 1885, e o seu irmán máis novo, Prokopy, naceu en 1893. A nai de Sorokin faleceu o 7 de marzo de 1984 na aldea de Kokvitsa, e tralo seu falecemento os dous irmáns máis vellos seguiron co pai, vaiaxando por lugares na procura de traballo, mentres que Prokopy foi levado coa súa tía Anisya Vasilievna Rimsky, que vivía co seu marido, Vasily Ivanovich, na aldea de Rimia.

Pitirim e o pai do seu irmán desenvolveron alcoholismo. A causa diso, o pai tiña ansiedade grave e ataques de pánico ata o punto de que abusaba fisicamente dos seus fillo. Tras bater tan forte nel que deixou unha cicatriz no beizo superior de Pitirim, os dous irmáns decidiron que querían ser independentes e non seguir baixo o coidado do pai.^[1]

A principios da década de 1900, manténdose como artesán e dependente, Sorokin asistiu á Universidade Imperial de San Petersburgo, onde obtivo un grao en criminoloxía e se converteu en profesor.^[2]

Sorokin era anticomunista, e durante a revolución rusa foi membro do Partido Socialista Revolucionario, que apoiaba o Movemento Branco, e secretario do primeiro ministro Aleksandr Kerenskii, lídera da Asemblea Constituínte Rusa. Despois da Revolución de Outubro, Sorokin continuou a enfrontarse cos líderes comunistas e foi arrestado varias veces polo novo réxime antes de ser finalmente condenado a morte. Tras seis semanas no cárcere, Sorokin foi liberado e volveu dar clases na Universidade de San Petersburgo, sendo o fundador do departamento de socioloxía dese universidade.

Sorokin era un líder entre os demócratas ata a revolución, e foi perseguido polas forzas de Lenin logo de que este consolidase o seu poder. Tras meses oculto, escapou da Unión Soviética en 1922 e exiliouse aos Estados Unidos en 1923. En 1930 converteuse en cidadán estadounidense.^[3] Sorokin foi requirido persoalmente a aceptar un posto na Universidade Harvard, fundando o Departamento de Socioloxía e converténdose un crítico do seu colega Talcott Parsons.^[4][5]

Sorokin foi profesor de socioloxía na Universidade de Minnesota entre 1924 e 1940, cando acteptou unha oferta dun posto polo presidente da Universidade Harvard, onde continuou a traballar ata 1959. Unha das súas alumnas foi a escritora Myra Page.^[6]

Sorokin casou coa doutora Helen Baratynskaya, con quen tivo dous fillos, Peter e Sergey. O seu fillo Peter P. Sorokin coinventou o láser de corante.

Sorokin sufriu unha grave doenza, e tras loitar con ela durante dous anos, faleceu o 10 de febreiro de 1968, aos 79 anos, en Winchester, Massachusetts.^[7] Na súa casa realizouse un servizo ortodoxo ruso, seguido dun servizo ecléctico na Memorial Church of Harvard University.^[8]

Os documentos de Sorokin consérvanse na Universidade de Saskatchewan en Saskatoon, Canadá, dispoñibles para o público. En marzo de 2009 estableceuse o Sorokin Research Center nas instalacións da Universidade Estatal de Syktyvkar en Syktyvkar, República dos Komis, co obxectivo de investigar e publicar os materiais do arquivo, principalmente da colección da Universiade de Saskatchewan. O primeiro proxecto de investigación, "Selected Correspondence of Pitirim Sorokin: Scientist from Komi on The Service of Humanity", en ruso, imprimiuse no outono de 2009 en Rusia.^[9][10]

• Contemporary Sociological Theories (1928), Nova York: Harper.^[11]
• Principles of Rural-Urban Sociology (1929, con Carle C Zimmerman) Nova York : H. Holt. Preface: "a summary of Source book in rural sociology," in three volumes, prepared under the auspices of the U.S. Dept. of Agriculture and the University of Minnesota, to be published in 1930 or 1931"^[12]
• The Sociology of Revolution (1935) OCLC 84193425. FReprint, H. Fertig, 1967.^[13]
• Social and Cultural Dynamics (1937–1941), Cincinnati: American Book Company, 1937–1941. 4 vols.
• The Crisis of Our Age (1941), Nova York : Dutton, 1941 "Based upon four volumes of the author's Social and cultural dynamics."^[14]
• Society, Culture, and Personality: Their Structure and Dynamics, A System of General Sociology (1947), Harper & Brothers Publishers: Nova York & Londres. (723 double columned pages plus an 11 triple coumned page Index and a 7 triple columned page Index of Names)
• Leaves From a Russian diary, and Thirty Years After (1950), Boston: Beacon Press. OCLC 1476438
• The Ways and Power of Love: Types, Factors, and Techniques of Moral Transformation. Filadelfia: Templeton Foundation Press (Original work published 1954). 2002. ISBN 978-1-890151-86-7.  (con introdución de Stephen G. Post na edición de 2002) (552 páxinas)
• Fads and Foibles in Modern Sociology and Related Sciences (1956), Chicago:, H. Regnery Co. OCoLC 609427839. Reimpreso por Greenwood Publishing Group, 1976, ISBN 978-0-8371-8733-4.
• Social and Cultural Dynamics: A Study of Change in Major Systems of Art, Truth, Ethics, Law and Social Relationships (1957 (reimpreso en 1970) ed.). Boston: Extending Horizons Books, Porter Sargent Publishers. ISBN 978-0-87558-029-6. 
• (con Lunden, W. A.), Power and Morality: Who Shall Guard The Guardians? (1959), Boston, MA: Porter Sargent Publishers.
• A Long Journey: the Autobiography of Pitirim A. Sorokin (1963) College and University Press, LC 426641.
• Hunger As a Factor in Human Affairs (1975), University Presses of Florida.

• Cuzzort, R. P. and King, E. W. (1995), Twentieth-Century social thought (5th ed.). Nova York, NY: Harcourt Brace College Publishers.
• Gambescia, C. (2002), Invito alla lettura di Sorokin. Roma, Italia: Edizioni Settimo Sigillo.
• Johnston, B.V (1995). Pitirim A. Sorokin an Intellectual Biography . Lawrence, KS: University Press of Kansas.
• Nieli, Russell (2006). "Critic of the Sensate Culture: Rediscovering the Genius of Pitirim Sorokin". Political Science Reviewer 35 (1): 264–379. Arquivado dende o orixinal o 31 de decembro de 2017. Consultado o 06 de xaneiro de 2020. 
• Yuri Doykov (2008–2009), Pitirim Sorokin: The Man Out of Season — A Biography (en ruso)
• Doykov Yuri (2009), Pitirim Sorokin in Prague, Archangelsk. 146 páxinas (en ruso)
• Doykov Yuri (2009), Pitirim Sorokin, Minneapolis (Minnesota) - Archangelsk. 184 páxinas (en ruso)
• Uzlaner, Dmitry; Stoeckl, Kristina (2017). "The legacy of Pitirim Sorokin in the transnational alliances of moral conservatives". Journal of Classical Sociology 18 (2): 133–153. doi:10.1177/1468795X17740734. 
• Andrzej, Sarnacki (2017). "The decay of American culture?: Pitirim Sorokin's view on the relevance of the sex revolution" (PDF). Relacje Międzykulturowe 2 (2): 105–120. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 02 de xuño de 2020. Consultado o 06 de xaneiro de 2020. 
• Jeffries, Vincent (2005). "Pitirim A. Sorokin's integralism and public sociology". The American Sociologist 36 (3–4): 66–87. JSTOR 27700434. doi:10.1007/s12108-005-1017-x. 
• Johnston, Barry V (1987). "Pitirim Sorokin and the American sociological association: The politics of a professional society". Journal of the History of the Behavioral Sciences 23 (2): 103–122. doi:10.1002/1520-6696(198704)23:2<103::AID-JHBS2300230202>3.0.CO;2-I. 
• Johnston, Barry V (2016). "Pitirim A. Sorokin (1889–1968): Pioneer and Pariah". International Sociology 11 (2): 229–238. doi:10.1177/026858096011002005. 
• Nichols, Lawrence T (2005). "Integralism and Positive Psychology: A Comparison of Sorokin and Seligman". Catholic Social Science Review 10: 21–40. doi:10.5840/cssr2005102. 
• Krotov, Pavel (2012). "Pitirim Sorokin Studies in Russia in the Context of the New Section on Altruism, Morality, and Social Solidarity in the American Sociological Association". The American Sociologist 43 (4): 366–373. doi:10.1007/s12108-012-9166-1. 
• Ponomareva, Inna (2011). "Pitirim a Sorokin: The interconnection between his life and scientific work". International Sociology 26 (6): 878–904. doi:10.1177/0268580910394003.