Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena w Zejicach: Hajki, Na Kamjeńcu, Pola kunča, Židlowy, Wulke doły, Dołki, Pola lipki, W jězorach, Pola Časec, Při Družcy.[4]
Stawizny
Sydlišćo naspomni so prěni raz pisomnje w lěće 1351 pod mjenom Siwycz.[5]
Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy wšitcy 63 Zejičenjo serbsce.[6]Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot hišće 61,1 %.[7]
Wobchad
Zejicy leža při křižowanišću statneju dróhow S100 (Budyšin–Kamjenc) a S101 (Rakecy–Horni Wujězd). Přez wjes wjedźe busowa linija 530, kotraž zwjazuje Zejicy hodźinsce z Budyšinom a Kamjencom.
↑Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 23 (digitalizat).
↑Zejicy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje(němsce)
↑Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
↑Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 252. [72 wobydlerjow, z nich 34 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 0 z pasiwnymi, 10 serbskich dźěći a młodostnych, 28 bjez znajomosćow] → wšě wjeski