Sigurður Nordal

Sigurður Nordal (14. september 1886 – 21. september 1974) var íslenskur fræðimaður, prófessor við Háskóla Íslands, rithöfundur og skáld. Sigurður gegndi embætti sendiherra Íslands í Danmörku frá 1951-1957.

Sigurður var áhrifamikill í þróun kenninga um Íslendingasögurnar, en hann hélt því fram að sögurnar væru verk einstakra höfunda. Snemma á 21. öldinni eru verk hans og kenningar enn mikils virtar. Orðspor Sigurðar náði langt út fyrir landssteinana. Erlendir fræðimenn töluðu um „íslenska skólann“ í miðaldarrannsóknum og vísuðu þá til verka Sigurðar. Hann stundaði nám við Menntaskólann í Reykjavík og gegndi þar embætti forseta Framtíðarinnar árið 1905^[1]. Sigurður er einnig þekktur fyrir smíði nýyrðisins „tölva“, en áður en að það orð kom til sögunnar voru tölvur ýmist kallaðar enska nafninu „computer“ eða íslensku heitunum rafeindaheilar og rafeindareiknir.

Kona Sigurðar var Ólöf Jónsdóttir Nordal (1896-1973) og synir þeirra eru Jóhannes Nordal félagsfræðingur og fyrrverandi seðlabankastjóri og Jón Nordal tónskáld og fyrrverandi skólastjóri Tónlistarskólans í Reykjavík.

Útgefin verk Sigurðar

1919 Fornar ástir
1920 Snorri Sturluson
1924 Völuspá
1925 Sókrates: varnarræða Sókratesar, Kriton og Fædon (brot)
1928-36 Gráskinna; þjóðsögur sem Sigurður safnaði ásamt Þórbergi Þórðarsyni.
1940 Hrafnkatla
1942 Íslensk menning
1943 Áfangar I. Líf og dauði og aðrar hugleiðingar.
1944 Áfangar II. Svipir.
1946 Uppstigning; leikrit.
1950 Skottið á skugganum; vísur og kvæði.
1953 Egils saga og Skáldatal
1954 Alþingishátíðin 1430
1960 Skiptar skoðanir.
1962 Gráskinna hin meiri.
1963 Aldamót
1968 Um íslenzkar fornsögur; Árni Björnsson þýddi Sagalitteraturen eftir Sigurð.
1987 Einlyndi og marglyndi: Hannesar Árnasonar fyrirlestrar.