Dalam bidang hubungan antarabangsa, Teori Tiga Dunia oleh Mao Zedong, mencadangkan tiga dunia politik-ekonomi: Dunia Pertama yang terdiri daripada kuasa-kuasa besar, dunia kedua kuasa pembangunan kedua, dan dunia Ketiga negara yang dieksploitasi.[1]
Dunia Pertama terdiri daripada AS dan USSR, negara-negara superpower yang terlibat dalam imperialisme dan dalam imperialisme sosial. Dunia Kedua terdiri daripada Jepun dan Kanada, Eropah dan negara-negara pembahagian Utara-Selatan global. Dunia ketiga terdiri daripada negara-negara Afrika, Amerika Latin, dan Asia benua.[2] Pada tahun 1974, di Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, Naib Perdana Menteri Deng Xiaoping menerapkan Teori Tiga Dunia, pada sesi khas Perintah Ekonomi Antarabangsa Baru mengenai masalah bahan mentah dan pembangunan, untuk menjelaskan kerjasama ekonomi PRC dengan negara-negara bukan komunis.[3]
Sebagai sains politik, Teori Tiga Dunia adalah tafsiran hubungan Maois yang berbeza dari Model Tiga Dunia, yang dicipta oleh ahli demografi Alfred Sauvy, di mana Dunia Pertama terdiri dari AS, Inggeris, dan sekutu mereka; Dunia Kedua terdiri daripada Kesatuan Soviet, Republik Rakyat China, dan sekutu mereka; dan Dunia Ketiga merangkumi negara-negara yang sedang berkembang ekonomi dan negara-negara gerakan negara-negara berkecuali.[4]
Lihat juga
Rujukan
Pautan luar
