31 batalion radiotechniczny został sformowany w dniu 1 listopada 1973, w Babkach, na bazie rozformowanego 17 pułku radiotechnicznego z Poznania. W sierpniu 2003 roku dowództwo batalionu zostało dyslokowane do Wrocławia-Strachowic. Batalion wchodzi w skład 3 Brygady Radiotechnicznej, a jego głównym zadaniem jest radiotechniczne zabezpieczenie południowo-zachodniego sektora Polski.
W latach 1973–1975 rozbudowano kompanie radiotechniczne w miejscowościach: Mechnacz, Ruchocinek i Radłów.
W 1980 roku 31 brt został wyróżniony medalem „Za Zasługi dla Wojsk Obrony Powietrznej Kraju”.
W latach 1993–1995, w ramach restrukturyzacji, zlikwidowano pododdziały w Radłowie i Mechnaczu.
W dniu 3 maja 1996 roku batalion otrzymał sztandar ufundowany przez społeczeństwo ziemi mosińskiej. Dzień 3 maja został ustanowiony świętem batalionu.
W dniach 8–19 września 1997 roku batalion wziął udział w ćwiczeniu pod kryptonimem „Orli Szpon”, które zostało przeprowadzone w ramach „Partnerstwa dla Pokoju”.
W grudniu 1998 roku w skład batalionu wszedł 32 Ośrodek Wykrywania i Kontroli w Szczawnie.
W dniu 1 kwietnia 2007 roku, w 170 posterunku radiolokacyjnym dalekiego zasięgu we Wronowicach, wdrożono do eksploatacji stację radiolokacyjną NUR–12M „Backbone”.
31 grudnia 2010 Sekretarz Stanu do Spraw Społecznych i Profesjonalizacji Czesław Piątas z upoważnienia Ministra Obrony Narodowej wprowadził oznakę rozpoznawczą 31 brt oraz zatwierdził jej wzór[2], a 14 lutego 2011 odznakę pamiątkową 31 brt oraz zatwierdził wzór odznaki i legitymacji, a także nadał regulamin odznaki[3].
Struktura
Dowództwo 31 batalionu radiotechnicznego we Wrocławiu
↑Decyzja Nr 514/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 grudnia 2010 roku w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej 31. batalionu radiotechnicznego w: Dziennik Urzędowy MON z 2011 r. Nr 1, poz. 11.
↑Decyzja Nr 38/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 lutego 2011 roku w sprawie wprowadzenia odznaki pamiątkowej 31. batalionu radiotechnicznego w: Dziennik Urzędowy MON z 2011 r. Nr 4, poz. 41.
60 lat Wojsk Radiotechnicznych. Zarys historii, oprac. zb. pod red. nauk. Zbigniewa Kuśmierka, Szefostwo Wojsk Radiotechnicznych Sił Powietrznych, Warszawa, 2011, ISBN 978-83-930536-7-4.
Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część I, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 2 (23), MAGNUM X Sp. z o.o., marzec-kwiecień 2002, ISSN 1505-1196, s. 32-36.
