Acca Larentia miała być żoną Faustulusa oraz karmicielką Romulusa i Remusa. Późniejsi historycy rzymscy, opierając się na motywie zastąpienia przez nią wilczycy, uczynili z niej prostytutkę (łacińskielupa oznacza wilczycę, jak i prostytutkę). Inna znowu wersja przypisuje jej 12 synów, z których jednego, przedwcześnie zmarłego, miał zastąpić Romulus, tworząc w ten sposób skład kolegium Braci Arwalskich.
Acca Larentia była prostytutką, którą wygrał w kości - od strażnika swojej świątyni - Herkules. Po wspólnie spędzonej nocy bóg wydał ją za bogatego Etruska Tarutiusa, po którego śmierci Acca przekazała jego majątek ludowi rzymskiemu.
Trzecia wersja mitu podobna jest do drugiej, jednak nie występuje w niej Herkules. Acca Larentia również miała być prostytutką, która po śmierci męża (tym razem Rzymianina) przekazała majątek ludowi rzymskiemu.
Sami Rzymianie powiązali jej imię z Larami i uczynili z niej ich matkę.
Wedle koncepcji współczesnych badaczy Acca Larentia mogła być bóstwem zmarłych lub zieleniącej się roślinności, jej kult wywodził się zaś od sabińskiejLarundy.
Bibliografia
Andrzej MA.M.KempińskiAndrzej MA.M., Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa: Iskry, 2001, ISBN 83-207-1629-2, OCLC297716845. Brak numerów stron w książce
J. Schmidt, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 1996, ISBN 978-83-7132-266-2.
AleksanderA.KrawczukAleksanderA., Mitologia starożytnej Italii, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1982, ISBN 83-221-0119-8, OCLC830305261. Brak numerów stron w książce
