Cały ośrodek metropolitalny (m.in. wraz z Coventry, Wolverhampton, Solihull, Tamworth, Dudley, Walsall), a także miasto samo w sobie jest drugim pod względem ludności (po Londynie) w Wielkiej Brytanii – zamieszkuje go ok. 4 mln osób.
Miasto jest stolicą regionu West Midlands. Miasto leży niedaleko na zachód od geograficznego środka Anglii, na wysokości 150–200 m n.p.m. Najwyższe miejsce znajduje się przy ulicy Broad Street. Centrum miasta leży na wapieniach. Z północy na południe przebiega przez miasto dział wodny między zlewiskamiAtlantyku (dorzecze rzeki Severn) i Morza Północnego (dorzecze rzeki Trent). Na południe i zachód od miasta znajdują się wzniesienia Lickey Hills, Clent Hills i Walton Hill, dochodzące do 315 m n.p.m.
Miasto i okolice przecięte są uskokiemBirmingham Fault o przebiegu SW-NE, biegnącym z Lickey Hills przez Edgbaston, Bull Ring, Erdington i Sutton Coldfield[6]. Na południe i wschód od uskoku zalegają warstwy Mercia Mudstone Group, znane jako marglekajpru, przekładające się ze zlepieńcamiBunter pebbles (pstry piaskowiec)[7]. Na północ i zachód od strefy uskokowej zalegają odporne piaskowce kajpru, o miąższości 45–180 m[8][9].
Historia
W czasach rzymskich w okolicach współczesnego Birmingham znajdował się obóz wojskowy i skrzyżowanie szlaków. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1086, z Księgi Sądu Ostatecznego (Domesday Book), gdzie Birmingham określono jako małą wioskę (Bermingeham)[10]. W XII wieku na terenie Birmingham istniała osada targowa. W związku z odkryciem w pobliżu złóż rud żelaza oraz węgla kamiennego, od XVI wieku nastąpił rozwój przemysłu metalowego. Tutejsze zakłady zbroiły m.in. wojska Cromwella (dzielnica Gun Quarter). W XVIII wieku powstało tu centrum przemysłowe.
Od 1760 do lat 20. XIX w. rozwijała się w mieście i okolicy sieć kanałów.
W 1837 powstało pierwsze połączenie kolejowe – Grand Junction Railway, później następne – London and Birmingham Railway. W 1854 obie spółki oddały do użytku stację New Street Station. Kolejna spółka – Great Western Railway otworzyła stację Snow Hill station.
W XIX wieku miejscowość rozrosła się znacznie, a prawa miejskie uzyskała w 1889. W 1900 powstał uniwersytet (University of Birmingham).
Miasto słynące z Gangu o nazwie Peaky Blinders.
Na przełomie XIX i XX wieku nastąpił dalszy rozwój miasta, ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju przemysłu zbrojeniowego. W czasie II wojny światowej miasto dotknęły naloty bombowe, co spowodowało gruntowną przebudowę w latach 50. i 60. Centrum Birmingham z biurowcami i drapaczami chmur sprawiało niekorzystne wrażenie i było nazywane „betonową pustynią”. Pod koniec XX wieku miasto zostało poważnie przebudowane, co uczyniło z niego nowoczesny ośrodek miejski.