Bitwa nad Tacuarembó
Inwazja na Urugwaj 1816-1820
|
Czas
|
22 stycznia 1820
|
Miejsce
|
Tacuarembó Chico, dopływ Tacuarembó
|
Terytorium
|
Urugwaj
|
Przyczyna
|
zajęcie Banda Oriental przez siły portugalskie
|
Wynik
|
Zwycięstwo sił portugalsko-brazylijskich, aneksja terytorium Banda Oriental przez monarchię portugalsko-brazylijską
|
Strony konfliktu
|
|
Dowódcy
|
|
Siły
|
|
Straty
|
1 zabity, 5 rannych
|
800 zabitych, 500 rannych
|
|
brak współrzędnych
|
Bitwa nad Tacuarembó – decydująca bitwa z okresu inwazji portugalsko-brazylijskiej na terytorium Banda Oriental (obecnie Urugwaj).
W 1811 portugalska armia z Brazylii zajęła Banda Oriental po raz pierwszy, ale musiała się wycofać pod presją Wielkiej Brytanii. W 1816 ponowna inwazja pobiła oddziały Joségo Gervasio Artigasa[1], który wszakże przez następne trzy lata prowadził walkę przeciwko siłom portugalsko-brazylijskim zajmującym tereny dzisiejszego Urugwaju[2].
W grudniu 1819 zebrał kolejną armię przeciw siłom portugalskim i wkroczył na tereny przez nie zajmowane[2]. Jego siły, liczące ok. 2000 żołnierzy pod dowództwem gen, Latorre zostały nad Tacuarembó Chico (zachodni brzeg rzeki Tacuarembó) doszczętnie rozbite przez liczące ok. 3 tys. żołnierzy oddziały portugalskie[3]. Artigas zdołał zebrać resztki swych ludzi i wycofać się do Entre Ríos[2]. W następstwie bitwy Banda Oriental została formalnie wcielona do ziem portugalskich jako prowincja Cisplatina 18 stycznia 1821 roku[3], co pośrednio doprowadziło do wojny brazylijsko-argentyńskiej w 1825 roku[1].
Przypisy