Bitwa o Buôn Ma Thuột – starcie zbrojne, które miało miejsce między 3 a 18 marca 1975 roku w trakcie wojny wietnamskiej. Bitwa doprowadziła do całkowitego zniszczenia strefy południowowietnamskiego II Korpusu Taktycznego. Starcie było częścią większej północnowietnamskiej ofensywy znanej jako Kampania 275, której celem było zdobycie Regionu Płaskowyżu Centralnego.
Bitwa
W lutym 1975 roku wojska komunistycznego Wietnamu Północnego rozpoczęły marsz w kierunku miejscowości Buôn Ma Thuột, w której znajdował się garnizon wojsk południowowietnamskich. Pod miasto przybył generał Văn Tiến Dũng, który z miejsca rozpoczął przygotowania do natarcia. Pierwszym celem komunistów były posterunki oraz patrole w miejscowości Pleiku, gdzie znajdowała się Kwatera Główna II Regionu Wojskowego generała Phạm Văn Phú. 9 marca Dũng odciął drogę prowadzącą z Pleiku do Buôn Ma Thuột. Następnie rozpoczęto ostrzał artyleryjski tego drugiego miasta. Wojska północnowietnamskie, dysponujące siłami 25 000 ludzi, znacznie przeważały liczebnie nad obrońcami (2 200 ludzi z 23. Dywizji południowowietnamskiej).
Rankiem 10 marca przy wsparciu czołgów T-54 komuniści wdarli się na przedmieścia Buôn Ma Thuột, zdobywając m.in. znajdujące się tam składy amunicji oraz siedzibę dowództwa 23. Dywizji w północnej części miasta. W następnej kolejności wybuchły walki o lotnisko, gdzie obrońcom przy wsparciu samolotów udało się zniszczyć 5 czołgów północnowietnamskich. Na skutek katastrofalnej sytuacji obrońców, generał Phạm wysłał z Pleiku desant pododdziałów 44. pułku, który na śmigłowcach CH-46 wylądował na wschód od miasta. Do miasta skierowała się jednak tylko część wysłanych sił (piechota morska, komandosi i spadochroniarze) gdyż reszta rozbiegła się po terenie w poszukiwaniu własnych rodzin. Pomoc generała Phạm nie zmieniła sytuacji obrońców i ostatecznie dnia 11 marca miasto zostało zdobyte przez wojska północnowietnamskie. Niewielkie walki w poszczególnych miejscach oporu trwały jeszcze do 18 marca. Upadek Buôn Ma Thuột oznaczał przecięcie południowowietnamskich linii komunikacyjnych do Sajgonu.
Bibliografia
- Bogdan Stech: Upadek Sajgonu, Największe bitwy XX w., wyd. Altair, Warszawa 1995.
1962 |
|
---|
1963 |
|
---|
1964 |
|
---|
1965 |
|
---|
1966 |
|
---|
1967 |
|
---|
1968 |
|
---|
1969 |
|
---|
1970 |
|
---|
1971 |
|
---|
1972 |
|
---|
1974 |
|
---|
1975 |
|
---|