Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Czoło (Karkonosze)

Czoło
Ilustracja
Czoło od strony południowo-wschodniej. Na pierwszym planie budynki dawniejszej strażnicy WOP.
Państwo

 Polska
 Czechy

Położenie

Malá Úpa

Pasmo

Sudety,
Karkonosze,
Kowarski Grzbiet

Wysokość

1275 m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Czoło”
Ziemia50°45′19,01″N 15°48′46,00″E/50,755281 15,812778

Czoło (czes. Čelo, niem. Kammsteig, ok. 1275 m n.p.m.[1]) – szczyt w głównej grani Karkonoszy, wschodnie zwieńczenie Kowarskiego Grzbietu[2]. Większość map i przewodników podaje wysokość 1266 (zob. np.[3][2]), co odnosi się do punktu pomiarowego o takiej właśnie wysokości. Punkt ten jednak leży wyraźnie poniżej szczytu[1].

Na zachodzie płytka przełęcz Siodło oddziela go od Skalnego Stołu[2]. Na południowym wschodzie stromo opada ku Przełęczy Okraj[2]. Ku północnemu wschodowi odchodzi boczny grzbiet zakończony Krowińcem nad Kowarami. Ku północy odchodzi szeroko rozgałęziony grzbiet Wołowej Góry[2].

Zbudowany ze skał metamorficznych wschodniej osłony granitu karkonoskiego – głównie łupków łyszczykowych i gnejsów z wkładkami amfibolitów i łupków kwarcowych[2].

Grzbietem biegnie granica polsko-czeska[3]. Szczyt położony jest na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego oraz czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego (czes. Krkonošský národní park, KRNAP)[2].

Poniżej szczytu, na wysokości 1200 m n.p.m. znajduje się startowisko paralotniowe, cenione ze względu na znaczną deniwelację i możliwość wykonywania długich przelotów[4].

Szlaki turystyczne

Grzbietem przechodzi szlak turystyczny[3]:

Zboczami przechodzi wiele innych szlaków po obu stronach granicy.

Przypisy

  1. a b Geoportal2 | iMap [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2019-01-24].
  2. a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 61. ISBN 83-7005-168-5.
  3. a b c Mapa turystyczna. [dostęp 2018-04-27].
  4. Grzegorz Olejnik: Kowary – Czoło. Karkonoski Klub Paralotniowy. [dostęp 2009-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-30)].

Bibliografia

Kembali kehalaman sebelumnya