Dekanat wolborski – dekanat leżący w południowo-wschodniej części archidiecezji łódzkiej. Zamieszkuje go około 17 tys. wiernych.
Dekanat wolborski powstał w roku 1764. Do roku 1824 do dekanatu wolborskiego należały parafie: Czarnocin, Chorzęcin, Łaznów, Niesułków, Łódź, Gałków, Nagórzyce.
Dekanat wolborski powstał w dzień św. Mikołaja 6 grudnia 1990 r. dekretem biskupa Władysława Ziółka. W ten sposób po latach Wolbórz znów stał się siedzibą dziekana. Pierwszym dziekanem wolborskim po tej reformie został ks. Władysław Mularczyk - proboszcz parafii w Wolborzu.
Początkowo należało do niego 5 parafii:
15 sierpnia 2015 roku, na mocy dekretu arcybiskupa metropolity łódzkiego Marka Jędraszewskiego dokonano reorganizacji dekanatów[1]:
- parafię z Chorzęcina przeniesiono do dekanatu tomaszowskiego
- do dekanatu włączono parafie:
Funkcję dziekana dekanatu wolborskiego od 14 września 2016 roku sprawuje proboszcz Parafii Podwyższenia Świętego Krzyża w Moszczenicy - ks. Władysław Paś, natomiast ojcem duchownym dekanatu jest ks. Bogdan Heliński[2]
Po reorganizacji w skład dekanatu weszło 7 parafii:
1 września 2020 r. abp metropolita łódzki Grzegorz Ryś wydał dekret o przywróceniu dekanatu sulejowskiego, wyłączając jednocześnie parafię NMP Królowej Polski we Włodzimierzowie z dekanatu wolborskiego[3].
Przypisy
Bibliografia
