Dokszyce (gmina)

Dokszyce
	gmina wiejska
	1921–1939
Państwo	Polska
Województwo	(1919–20: okręg miński); (1920: okręg wileński); (1920–21: okręg nowogródzki); 1921–22: nowogródzkie; (1922–26: Ziemia Wileńska); 1926–29: wileńskie
Powiat	do 1920: borysowski; 1920–25: duniłowicki; 1926–29: dziśnieński
Siedziba	Dokszyce
Populacja (1921); • liczba ludności	; 7762
Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad	113
	Położenie na mapie Polski w 1939 Dokszyce
	54°52′48,0000″N 27°46′12,0000″E/54,880000 27,770000

Dokszyce – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim w Polsce. Siedzibą gminy były Dokszyce (3004 mieszk. w 1921 roku^[2]), które stanowiły odrębną gminę miejską^[3].

Początkowo gmina należała do powiatu borysowskiego. 7 listopada 1920 r. została przyłączona do nowo utworzonego powiatu duniłowickiego^[4] pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych^[5]. 19 lutego 1921 r. wraz z całym powiatem weszła w skład nowo utworzonego województwa nowogródzkiego. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem duniłowickim została przyłączona do Ziemi Wileńskiej^[6], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie. 1 stycznia 1926 roku gminę wyłączono z powiatu duniłowickiego (który jednocześnie zmienił nazwę na powiat postawski) i przyłączono do powiatu dziśnieńskiego w tymże województwie^[7].

11 kwietnia 1929 roku do gminy Głębokie przyłączono części gmin Parafjanowo, Porpliszcze i zniesionej gminy Tumiłowicze, natomiast fragmenty gminy Dokszyce włączono do gmin Głębokie i Porpliszcze, a z części gminy utworzono nową gminę Hołubicze^[8].

Po wojnie obszar gminy Dokszyce został odłączony od Polski i włączony do Białoruskiej SRR.

Demografia

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 7 762 osoby, 1 692 było wyznania rzymskokatolickiego, 5 948 prawosławnego, 2 ewangelickiego, 98 mojżeszowego, 1 staroobrzędowego, 14 mahometańskiego i 7 baptystów. Jednocześnie 1 752 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 5 985 białoruską, 10 litewską, 8 rosyjską, 5 łotewską, 1 fińską i 1 ukraińską. Było tu 1 348 budynków mieszkalnych^[9].

Przypisy

↑ Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
↑ ^a ^b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Część II – Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923.
↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933.
↑ W rozporządzeniu nazwę błędnie zapisano jako Dokrujec.
↑ Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 3, poz. 24.
↑ Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
↑ Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224.
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 21 .