Domenico Orsini d’Aragona (ur. 5 czerwca 1719 w Neapolu, zm. 10 stycznia 1789 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 5 czerwca 1719 roku w Neapolu, jako Ferdinanda Bernualda Filippa Orsiniego i jego drugiej żony Giacinty Marescotti-Ruspoli[1]. W 1734 roku odziedziczył po swoim ojcu tytuł księcia Graviny, otrzymując jednocześnie szereg innych tytułów szlacheckich[1]. Został także ambasadorem nadzwyczajnym królowej Neapolu Marii Amalii przed Klemensem XIII, pełniąc tę funkcję w latach 1738–1740[1][2]. W 1738 roku poślubił Annę Paolę Flaminię Odescalchi, z którą miał czworo dzieci: Marię Maddalenę, Giacintę, Filippa i Amadea[1]. Cztery lata po ślubie owdowiał[1]. 9 września 1743 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Santi Vito, Modesto e Crescenzia[3]. Udzielono mu dyspensy ze względu na nieposiadanie nawet niższych święceń, a on sam wstąpił do Kurii Rzymskiej[1]. Król Karol III przyznał mu wiele beneficjów i włączył do rodziny królewskiej, by Orsini mógł dziedziczyć tron hiszpański[1]. 6 listopada 1768 roku kardynał przyjął święcenia kapłańskie[3]. W latach 1779–1789 był protodiakonem[1]. Zmarł 10 stycznia 1789 roku w Rzymie[1].
Przypisy
| Do roku 1378 |
|
|---|
| Wielka schizma | | Obediencja rzymska |
|
|---|
| Obediencja awiniońska |
|
|---|
| Obediencja pizańska |
|
|---|
|
|---|
| Od 1415 |
|
|---|
