S. Maria in Portico (10 lutego 1642) S. Maria Nuova (10 listopada 1642) Santa Maria in Cosmedin (14 marca 1644) S. Eustachio (21 lipca 1653) S. Maria in Via Lata (6 marca 1653) Santa Maria degli Angeli (11 października 1666) Santa Prassede (14 listopada 1667) S. Lorenzo in Lucina (30 stycznia 1668) biskup Albano (18 marca 1671) biskup Frascati (28 stycznia 1675)
W młodości wstąpił do zakonu rycerskiego joannitów i odznaczył się w walkach z Imperium Osmańskim na Morzu Śródziemnym. W grudniu 1641 papież Urban VIII mianował go kardynałem diakonem. W Kurii należał do stronnictwa profrancuskiego. Uczestniczył w konklawe 1655 i konklawe 1667. W 1666 uzyskał promocję do rangi kardynała prezbitera. Sprawował funkcje kardynała protektora Polski (od 1650), Portugalii (od 1652) i Francji (od 1672). Był członkiem siedmiu kongregacji kardynalskich:
Podczas konklawe 1669–1670 zachorował i musiał je opuścić jeszcze przed wyborem papieża Klemensa X. W 1671 został mianowany kardynałem biskupem diecezji Albano, którą w 1675 wymienił na diecezję Frascati. Zmarł podczas sediswakancji po śmierci Klemensa X.