Dzika Turnia

Dzika Turnia
Divá veža
	; Dzika Turnia widziana z Polskiego Grzebienia
Państwo	Słowacja
Położenie	powiat Poprad
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2379 m n.p.m.
Pierwsze wejście	1898; K. Englisch, A. Englisch, J. Hunsdorfer
	Położenie na mapie Tatr Dzika Turnia
	Położenie na mapie Karpat Dzika Turnia
	49°10′41,8″N 20°08′38,2″E/49,178278 20,143944
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dzika Turnia (słow. Divá veža, niem. Roter Flossturm, węg. Vörös-patak-torony, 2379 m n.p.m.^[1]) – szczyt w głównej grani Tatr pomiędzy Małą Wysoką (Východná Vysoká), oddzielona od niej przełęczą Rohatka (Prielom), a Świstowym Szczytem (Svišťový štít), od którego oddziela go Dzika Przełęcz (Predné Divé sedlo).

Dzika Turnia to szczyt o dwóch wierzchołkach. Wznosi się nad dolinami: Staroleśną (Veľká Studená dolina) i Świstową (Svišťová dolina), będącą górną częścią Doliny Białej Wody (Bielovodská dolina). Poniżej szczytu, w Dolinie Świstowej znajduje się Zmarzły Staw pod Polskim Grzebieniem (Zamrznuté pleso), znad którego brzegów roztacza się doskonały widok na Dziką Turnię, Rohatkę i Małą Wysoką. Na szczyt Dzikiej Turni nie prowadzą szlaki turystyczne.

W południowej grani, opadającej ku Rohatce, wznosi się Turnia nad Rohatką, od szczytu oddzielona Wyżnią Rohatką. Z kolei w grani północnej od najwyższego wierzchołka znajdują się kolejno:

Dzika Szczerbina,
niższy, północny wierzchołek Dzikiej Turni,
Wyżnia Dzika Przełęcz (Zadné Divé sedlo),
Dzika Czuba (Divý hrb),
Pośrednia Dzika Przełęcz (Prostredné Divé sedlo),
Czarny Mnich (Zadná Divá ihla),
Dzika Ławka (Divý zárez),
Czerwony Mnich (Predná Divá ihla),
Dzika Przełęcz (Predné Divé sedlo).

W południowo-zachodniej ścianie Dzikiej Turni można wyróżnić także Dziki Róg (oddzielony Dzikimi Wrótkami) i Dziką Kazalnicę (oddzieloną Dzikim Przechodem).

Nazwa szczytu została wprowadzona przez Janusza Chmielowskiego w 1906 r. i wiąże się z wyglądem turni. Nazwę niemiecką wprowadził Karol Englisch, przenosząc ją błędnie z Małego Lodowego Szczytu – oznacza ona w gwarze spiskoniemieckiej „turnię czerwonego żlebu”. Węgierska nazwa jest tłumaczeniem niemieckiej.

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

Antonina Englisch, Karol Englisch i Johann Hunsdorfer (senior), 14 lipca 1898 r. – letnie
Lajos K. Horn i Jenő Serényi, 17 kwietnia 1911 r. – zimowe.

Przypisy

↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .

Bibliografia

Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 144–155.
Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.