Camavinga w 2022.
|
Pełne imię i nazwisko
|
Eduardo Celmi Camavinga
|
Data i miejsce urodzenia
|
10 listopada 2002 Miconge, Angola
|
Obywatelstwo
|
Francja, Kongo, Angola
|
Wzrost
|
182 cm
|
Pozycja
|
pomocnik
|
Informacje klubowe
|
Klub
|
Real Madryt
|
Numer w klubie
|
6
|
Kariera juniorska
|
Lata
|
Klub
|
2009–2013
|
Drapeau-Fougères
|
2013–2018
|
Rennes
|
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna[b]
|
Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
2019–2022
|
Francja U-21
|
13
|
(2)
|
2020–
|
Francja
|
15
|
(1)
|
|
W sumie:
|
28
|
(3)
|
|
- ↑ Aktualne na: 15 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
- ↑ Aktualne na: 26 marca 2024.
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Eduardo Celmi Camavinga (ur. 10 listopada 2002 w Miconge) – francuski piłkarz pochodzenia kongijskiego, występujący na pozycji pomocnika w hiszpańskim klubie Real Madryt[1] oraz w reprezentacji Francji. Srebrny medalista Mistrzostw Świata 2022.
Kariera klubowa
Camavinga swój pierwszy profesjonalny kontrakt ze Stade Rennais podpisał 14 grudnia 2018, mając 16 lat, dokonując tego jako najmłodszy zawodnik w historii klubu[2]. W pierwszej drużynie zadebiutował 6 kwietnia 2019 w meczu ligowym przeciwko Angers SCO.
31 sierpnia 2021 został piłkarzem Realu Madryt.
Kariera reprezentacyjna
Camavinga urodził się w Angoli i wieku dwóch lat przeprowadził się do Francji. W listopadzie 2019 uzyskał francuskie obywatelstwo[3].
15 listopada 2019 zadebiutował w reprezentacji Francji do lat 21 w spotkaniu eliminacyjnym do mistrzostw Europy przeciwko Gruzji[4].
Sukcesy
Real Madryt
Reprezentacja
Indywidualne
Życie prywatne
Eduardo Celmi Camavinga urodził się 10 listopada 2002 roku w Miconge, w prowincji Kabinda, eksklawie Angoli położonej pomiędzy Demokratyczną Republiką Konga, Republiką Konga a Oceanem Atlantyckim. Posiada obywatelstwo Angoli i Republiki Konga. Na swoich kontach w mediach społecznościowych w 2019 roku wywiesza obie flagi. Jego rodzice Celestino Eduardo (portugalskojęzyczny Angolo-Kongijczyk urodzony w 1979 r. w Kabindzie) i Sofia Pedro Simão (ur. w 1980 r. w Kabindzie) uciekli przed wojną domową w DRK przed jego narodzinami, aby dołączyć do obozu dla uchodźców w Miconge. Rodzina (wraz z Eduardo oraz jego czterema braćmi i siostrami) opuściła Angolę do Francji w 2003 roku. Osiedlili się najpierw w Lille, następnie w Amiens, a następnie przenieśli się do Fougères, miasta położonego w północno-wschodniej Bretanii około 50 km od Rennes, gdzie Eduardo Camavinga spędził całe dzieciństwo. 31 października 2019 roku wraz z rodziną uzyskał obywatelstwo Francji[6].
Przypisy
Bibliografia
- Aktualny na dzień 27 lipca 2024.