Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Eugeniusz Priwieziencew

Eugeniusz Priwieziencew
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1946
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

8 lipca 2005
Warszawa

Zawód

aktor

Lata aktywności

1968–2005

Nagrobek Eugeniusza Priwieziencewa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Eugeniusz „Żenia” Priwieziencew (ur. 17 sierpnia 1946 w Gdańsku, zm. 8 lipca 2005 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, scenarzysta, dramaturg.

Życiorys

W 1971 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi.

Grał m.in. w Piratach Romana Polańskiego i w filmach Krzysztofa Zanussiego: Barwy ochronne, Spirala, Kontrakt, Cwał. W filmie Zabić księdza Agnieszki Holland partnerował Christopherowi Lambertowi, Timowi Rothowi, Edowi Harrisowi. Zagrał też epizod w Liście Schindlera Stevena Spielberga. Szeroką popularność przyniosła mu rola organisty, kościelnego i grabarza Antoniego Pereszczaki w polskim serialu telewizyjnym Złotopolscy.

Był żonaty z Elżbietą Lenarczyk, z którą miał czworo dzieci: Aleksandrę, Katarzynę, Joannę i Igora[1]. Mieszkał w Paryżu[2].

Zmarł w wyniku powikłań boreliozy[3]. 15 lipca 2005 został pochowany w kolumbarium na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (rząd 11-2)[4].

Scenariusz

Reżyseria

Filmografia

Gościnnie

Nagrody

  • W 1978 Festiwal Polskich Filmów Fabularnych – Złota Plakietka za najlepszą główną rolę męską za Wielki podryw
  • W 1980 Festiwal Sztuk Współczesnych – za wybitną kreację w „Oborze” Helmuta Kajzara
  • W 2005 Festiwal Dobrego Humoru w Gdańsku – nagroda „Melonika” w kategorii najlepszy aktor komediowy

Przypisy

  1. Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 114. ISBN 83-85056-40-8.
  2. Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 113. ISBN 83-85056-40-8.
  3. Pogrzeb Eugeniusza Priwiezieńcewa. e-teatr.pl, 2005-07-14.
  4. Cmentarz Stare Powązki: Eugeniusz Priwieziencew, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-24].

Linki zewnętrzne

Kembali kehalaman sebelumnya