W latach 1835–1841 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W 1841 r. przez krótki czas był wiceprzewodniczącym Zarządu Handlu. W 1846 r. został sekretarzem ds. wojny. Od 1851 r. był członkiem gabinetu. W 1852 r. na krótko został przewodniczącym Rady Kontroli. Do gabinetu powrócił w 1855 r., kiedy to został ministrem wojny. Okres jego urzędowania przypadł na koniec wojny krymskiej. Panmure sprawował ten urząd do 1858 r. Od 1853 r. był lordem strażnikiem Tajnej Pieczęci Szkocji.
Od 1849 r. był lordem namiestnikiem Angus. W latach 1842–1844 był rektorem Uniwersytetu Glasgow. W latach 1867–1870 był wielkim mistrzem Wielkiej Loży Szkocji.
Po śmierci swojego kuzyna w 1860 r. odziedziczył tytuł 11. hrabiego Dalhousie. Zmienił wówczas nazwisko na „Maule-Ramsay”. Zmarł bezpotomnie w 1874 r. Wraz z jego śmiercią wygasł tytuł barona. Tytuł hrabiego odziedziczył jego krewny, George.
